Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
Hoe hoog is de aanslag van dit jaar? ging hy voort, en bemerkende dat Verbrugge eenigszins weifelde, als om zich op 't antwoord te bezinnen, voorkwam hem Havelaar, die in één adem aldus vervolgde: Goed, goed, ik weet het al ... zes-en-tachtig duizend en eenige honderden ... vyftien duizend meer dan in 't vorige jaar ... doch maar zesduizend boven '45.
De verbondenen, zeide hij, waren mannen van eer en rang, velen van hen waren zijne bloedverwanten en vrienden, voor wier eer hij kon instaan; zij hadden recht op eene eervolle behandeling. Egmond, die steeds weifelde, stemde met dit gevoelen in.
Geef mij purper voor een keurs en een parel gelijk aan een peer! Zij geleidde mij lachende terug door het woud naar den wagen. Ik voelde als wraakgodinnen achter in mijn rug, om de heiligschennis gepleegd. Op het plein weifelde reeds de nacht... Davus vond ik ontwaakt. Heer, zeide hij; de voerman is ontvlucht.... Wij zullen wel zien, zeide ik, bijna onbewust.
Ziet u, die draperie van Lili, dat violet met zilver, heb ik hun nog geleend. Hoe doen ze het! murmelde de oude dame. De witte gloed van het licht weifelde, de deuren schoven dicht. Prachtig, tante, prachtig! riep Betsy tot mevrouw Verstraeten, de gastvrouw, die haar voorbij ging. Tweemalen herhaalde zich de droom, eerst in zeegroenen glans, daarna in vuurrooden gloed.
Hij begreep, dat zijn pogen vergeefsch zou zijn, en dat hij in den rook zou stikken of in de vlammen omkomen. Reeds wilde hij terugkeeren, toen hij zich plotseling herinnerde, dat in het vertrek naast dat, waarin het kruit en de patronen lagen, zich negen zieken bevonden, die niet in staat waren, de noodlottige plaats te ontvluchten. Neen, nu weifelde de dappere officier geen seconde langer.
En gij zoudt wél doen, sprak de ander goedkeurend, maar wat reden hebt gij tot dergelijke onderstelling als zou de Keizer inderdaad iets van u verlangen wat u en den uwen tot wezenlijk nadeel kon strekken? Een oogenblik weifelde Siddha en draalde met zijn antwoord, terwijl hij, als reeds vroeger, aan zijn gesprek met zijn oom, den Goeverneur van Allahabad dacht.
Hier, zeide Martialis hij greep een witte lacerna, die lag in den draagstoel; doet dezen mantel aan; ik ben overtuigd, dat de edele Plinius hem in den draagstoel heeft doen leggen voor wie van ons drieën het koud zoû hebben. Gelooft gij, heer? weifelde Cecilius. Ik wel, zei Cecilianus; want de edele Plinius is een bizonder edel heer.
Ach neen! hij was de graaf van Holland, de schoone Isabella was zijn gemalin. De wreede dag brak aan. 't Eerste roerlooze licht van den morgen schemerde bleekwit langs de takken der boomen, en alle hanen van 's Gravenhage kraaiden elkander tegemoet. Nog weifelde de zonnegloed boven de vage schemering, die de dag troebelde door den nacht.
"Laat ze me raspsel van marmer geven, aardolie van Naxos, zeewater, of wat dan ook! Als ik eens een bad nam?" Hij kauwde sneeuw, weifelde voor een schotel rose merels, en nam ten laatste honingpompoenen. De kleine Aziaat zag bewonderend naar hem op; die zwelgers-aanleg verried een wonderbaar en bovenaardsch wezen.
Maar omdat Morgueine deze maand nimmer in haar slot aan zee was, nam mij het werk veel tijds en nu eerst ben ik er achteren gekomen waar zij zich divertiert en dat is in de Valleie der Ontrouwe Ridderen en daar drijft zij jolijt met honderd-vijftig Ontrouwen.... Honderd-vijftig? weifelde Sagremort. Honddd...erd-vijftig? stotterde Ywein verbaasd. Min noch meere, verzekerde Merlijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek