United States or São Tomé and Príncipe ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ja! hij zou noâr je voâder goân? jawel mergen! Moâr ik dacht: de jongen spreekt zoo bout, wie weet of hij geen verlof heit van Mijnheer? en zoo van 't ien op 't oâr komende, dacht ik zoo bij mijn aigen: joâ! het is toch de bediende van een groote Mevrouw en hij is zoo veul als kind in huis: ik zal moâr de minste wezen; en zoo stond ik op en liet hem oet, en toen zag ik dat hij twee brieven in de hand had."
Zoodat ik maar zeggen wil, dat beskrijven niet veul ofdoet. Maar daarom zei Kobus altijd, in die winter toen 't nog reis zoo erg was: as ik er eentje te pakken kreeg, ik zou 'em teekenen, dat ik 'em voor goed zou kennen..." Ik herhaalde mijn wensch om met juffrouw Noiret alleen te blijven. Zoodra de babbelachtige vrouw gegaan was, borst zij in tranen uit.
Ze zag er gelukkig uit, en riep uitermate hard: "Allé Bruur, 'k ben weg! Doe strak veul complementen on Marieke, en zag da'k e Zondag koom! 'k Zal veul vor ons Luverijke leze da' ge same lank gelukkig meugt zijn!" "Watte?" riep Pallieter, "'k wil ni gelukkeg zijn deur ij, mor deur man eige!" "En toch zal 'k leze!" riep ze kwawordend, "en veul leze, zooveul as da'k kan!"
Zou ik? dacht Berend, toen hij den boer zag naderen: "Toe moar," sprak eene stem in zijn hartengedichtsel; en Berend lei de vlêgel over den nek; zette de linker vuust in de zied', en zijn boer medelijdend aanziende, sprak hij: "Nou boer, gleuf me, 'k heb veul met oe te doen; ge bint tot 'en oakelige beveinding gekommen; moar, 't was mien plicht um 't oe te zeggen.
"Joa! as 't dát was," zei Frerik: "dan was 't heel niks, moar 'k heurde, da 't ook wel langer kos worden; ze proaten zoo veul van 't schieten leeren; doar he'k 'et niet op!" "Nou Frerik," zei de oude man na eenig zwijgen: "'k zei al: God zal 't uutmoaken. As 't wézen mot, dan zal 't wel goed zin; loawwe nou moar noar bed goan."
"Wel," zeit ie, "wat zou ik veul zegge? Heel veul merkwaardigs is me jeuist niet overkomme: alleenig toch één dink, dat nog al aardig was. Daar waare we op de hoogte van Drontem, en leggen er te kooi op 'n soomerse nacht, dat gunter om de Noort geen nacht is, om zoo te spreeke; daar voele we altemaal een schok as of we beroerd wieren.
Hij bleef staan en riep met schorre stem: "Hé, Pallieter, zijde gij het?" en toen schoot hij in een geweldigen hoest. Als hij gedaan met hoesten had, riep Pallieter: "Ik ben 't in eige persoon!" "Wilde mij is overzette?...anders mut 'k zou wijd oemgaan." "Wor trekt henne, Piet?" riep Pallieter. "Nor de Bagijnebossche hout koope! Gade mee? Er zen veul occases te doen!"
'k Heb êrst gedocht, dat dien bult ók een kiend van oe was. 't Het er veul van alsof ge nog meer van hum holdt als van de anderen; 't liekt ook zoo'n bedoard, stil jeungske," zoo snapte de kasteleines, als zij haar gast bezocht.
"En zou dat huwelijk al spoedig doorgaan?" vroeg ik. "Dat 'loof ik niet, koopman! Dat jonge Heerschap is zoo wat los en liber, zooals ik zei: en houdt te veul van zijn vrijheid om van nou af aan den ketting te liggen."
"Nou," zei ik, "dan zal ik 't je zegge; 't was de schaduw van de geut van 't hoekhois an de overzei, die vlak teuge de poi scheen." "Nou, dat zel ook wa-ar weeze," zei Sander; "geloof jij dat, Gijs?" "Och," zeit Geis, "wat zek er veul van zegge; 't kan makkelik waar weeze, as ik dat zoo eens na'adenk Onze lieven Heer is allemachtich." Nou, ik zeie niks: 't was voor mijn al mis.
Woord Van De Dag