Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Maar ik heb gewerkt!.... Ik heb den moed niet verloren!.... Thans ben ik rijk, en wil ik van mijn arbeid genieten!.... Het is mijn plan om mijne dochter bij mij te houden, om vooral mijn pootje te verzorgen en om des avonds muziek voor mij te maken, als ik mij verveel!.... Als zij ooit trouwt, dan zal zij hier trouwen met een kerel van het land, die zoo rijk is als zij zelve, die pachter of mijnwerker is, zooals wij het hier allen zijn, en die er niet van reppen zal om elders te gaan leven als een schooier op eene derde verdieping, in een land, waarin ik nooit een voet wensch te zetten.
De eerste de beste is een ellendige. Vrouw rijmt op ontrouw. Ja, ik heb het spleen, alleen nog door droefgeestigheid verergerd, met heimwee en hypochondrie er bij, en ik ben woedend en nijdig; ik geeuw en verveel mij, ik word stomp en dom. De duivel hale alles!"
»Wat mij betreft, ik verveel me!" »Zoo, freule!" »Ja, ziet u! Adèle had me beloofd, dat er muziek zou gemaakt worden! Ik houd dol van muziek. Ik zou wel den heelen dag muziek willen maken! Ik kom alleen om wat te hooren spelen, en nu is er niemand, die van muziek spreekt!" »Daar ginder heb ik eene pianino zien staan...." »Mijn pianino!" »Maar, freule als u zelve eens...."
Verder heb ik mijne boeken, mijne bezigheden en nog vrijen tijd, daar niemand mij komt storen, zoodat ik mij, alles bij elkaar genomen, niet verveel. Gij herinnert u nog wel, lieve tante, dat gij mij eens den raad hebt gegeven romans te gaan schrijven. Nu, ik heb dien opgevolgd en ben nu met een literairen arbeid begonnen.
Wat denkt u er van? vroeg hij. Ze zag op, hare witte vingers trilden in de tulle van haar schoot. Zij poogde vaag te glimlachen. U gaat te ver, geloof ik! stamelde zij. U vind, dat ik dweep? Zij had iets als ja willen zeggen, zij kon niet. Neen, antwoordde zij. Dat niet ... Ik verveel u...? Zij zag hem aan, diep in zijne oogen. Zij knikte van neen.
Zeker.... ik ga hier ook niet vandaan, we blijven hier, nietwaar Otto? Hij knikte glimlachend en vatte heure hand. Kom, Jet! We vervelen ze! riep Marianne opspringend en hare zuster bij den arm trekkend. Zie je dat dan niet? En hoe dom van je.... Wat dom? Om te vragen aan Eline of ze zich niet verveelt.... Waarom? vroeg Eline. Wel, als je toch geëngageerd bent, dan verveel je je niet!
Cecilius.... Wat, Cecilianus. Ik verveel me gruwelijk.... Ik woû, dat ik bij Nilus zat, met de gladiatoren. Driehonderd sestertiën per dag.... Nou ja.... Ik verveel me tòch gruwelijk. Bij jou moeder. Ik ook.... Gruwelijk.... Ik kan hier niet adem halen. Bij jou moeder. .... Het is hier ook zoo benauwd. Vreeselijk benauwd. Ik ben moê.... van verveling.... Ik ook.... Van verveling....
Na den dood mijner zuster ben ik ook niet veel bij de Mordaunts aan huis geweest. Ik heb Francis voor 't eerst gezien toen zij tien jaar oud was en de kleine Majoor heette en alles in huis drilde dat het een lust was. Ik viel toen in ongenade bij mijn vader, omdat.... Maar ik babbel zoo voort, ik weet niet of ik u verveel; mogelijk wilt gij gaan slapen?" "Nog niet; ga gerust voort.
Ik verveel me nooit! sprak ze, ook lachend en met volle overtuiging. Neen, natuurlijk niet! antwoordde hij. Hoe weet u dat! vroeg ze. Dat voel ik, hernam hij. En ik voel nog meer. Ik weet ook, dat het fond van uw karakter niet melancholiek is, niet donker, maar heel licht. Dat weet ik zelf zoo niet! murmelde zij bijna, loom, met die zwakte in haar, gelukkig, dat hij haar zoo doorzag.
"Waarlijk, ik dacht Grietje, dat je me vergeten hadt," zei Toon, terwijl hij nog steeds zijn hand over den hals van zijn vriend liet gaan: "'t wordt hier binnen zoo donker, en als ik niets zien kan, dan verveel ik me, hé?" "Ja, 't moet een schrikkelijk vervelend leven zijn," sprak Grietje: "En altijd te bed, met dit warme weer; 't is hier om te stikken!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek