United States or Syria ? Vote for the TOP Country of the Week !
Nikolaas is hier zeer gezien, zoowel bij zijne meerderen als bij zijne officieren-collega's; iedereen heeft achting voor hem en houdt van hem, en daarbij geniet hij de reputatie van een dapper officier te zijn. Ik houd meer van hem dan van mij zelf, ben gelukkig in zijne nabijheid en verveel mij zonder hem.
Natuurlijk, niet waar? Liefde is toeval en een mensch kan honderdmaal liefhebben in zijn leven.... Wat ben je stil, ik verveel je toch niet? Integendeel! lachte Eline. Ik geniet, als je zoo ratelt... Elize lachte ook, goedsmoeds. Enfin ja.... ik ratel wel een beetje. Maar daarin heb ik gelijk, dat jij niet van je leven geniet.
"Ja, kijk eens," riep Mevrouw Jennings, "ik zou verbazend in mijn schik zijn met Marianne's gezelschap, of Elinor meegaat of niet, maar hoe meer zielen hoe meer vreugd, zeg ik altijd, en ik dacht, dat het gezelliger voor hen was samen te zijn; want als ik hen dan verveel, kunnen ze samen praten, en mij nog eens uitlachen achter mijn rug.
Eline zette zich naast Otto op de ouderwetsche ruime bank, terwijl de beide meisjes zich op de breede leuning wiegelden, en zij vertelde van Roberts en hare duo's. Cathérine was naar buiten gegaan. Maar Eline, zeg me eens, verveel je je hier niet op de Horze? vroeg Henriette. Me vervelen? Waarom? Integendeel.... Henriette zag haar verbaasd aan.
Nu ja, maar als Gerrit nu eens zonder dat het van ons kwam, begryp je? aan de juffrouw vertelde dat de kruier gezegd had ... want zieje, Pompile, als ik alleen ga, dan verveel ik me zoo! En ... hoe met de keuken? Ik kan toch niet te Haarlem in 'n restauratie gaan eten, als 'n kantoorbediende! Wat zeg jy, Dieper? Zeker niet, m'nheer! Een man als U kan niet in 'n restauratie gaan eten. Zeker niet!
In dien tijd schreef Tolstoi onder andere aan zijne tante Tatjana: "Ik heb mijn verhaal De twee Huzaren voltooid, maar ben nog niet aan een nieuw begonnen. Nu Toerghenjeff vertrokken is, gevoel ik dat ik hem zeer mocht lijden, niettegenstaande dat wij altijd aan het twisten waren. Zoodoende verveel ik mij verschrikkelijk...."
Zij waren samen naar de deur geslopen en keken zachtjes door de kier. Zij zagen Helle in zijn nachthemd rechtop in zijn bed staan, met een touwtje dicht aan zijn ééne kleine, warme oor. "Hallo!" klonk het opnieuw. "Is God thuis? Ja? Goed! Wel bedankt, maar maar vraag hem of hij niet iemand naar mij toe wil sturen, want ik verveel me zoo vreeselijk!"
Hij keerde zich om op zijn tabouret, met den rug naar den lessenaar en zei tegen Frits: »Ik zou je wel voorstellen om te rooken tegen de verveling, maar dat is hier het gebruik niet, en als ik het doe kan ik het de klerken niet verbieden. Wil je een snuifje?" en hij gaf zelf het voorbeeld. »Dank je wel! Ik verveel mij niet. Ga gerust aan je werk."
Maar ik verveel je met mijn klachten, parlons autre chose! viel hij zichzelven met veranderde stem in de rede. Ik ben niet beleefd zooveel over mijzelven.... O, volstrekt niet, je verveelt mij in het geheel niet! antwoordde zij wat haastig, een weinig verdrietig, dat hij den draad harer fantasie eensklaps afsneed.
Ik weet één ding vast en zeker: dat is, dat je blij bent voor je zusjes om alles en alles. Nu ga ik nog wat met je praten, en dan moet de brief weg; anders wordt hij zoo oud, en hij is al zoo lang. Misschien verveel ik je er wel geducht mee. Eerlijk zeggen, hoor! Oprechtheid moet de basis zijn onzer vriendschap.
Woord Van De Dag