United States or Montserrat ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Kom voort, meester Jan, wij mogen ons niet ophouden." Breydel bezag dit ijselijk toneel met nijdige blijdschap, hij dreef zijn paard heen en weer over de uitgestrekte lijken, en verplichtte het beest dezelve te vertreden. Op de roep van Deconinck gaf hij geen acht, en vertrapte het ene lichaam na het andere met een wrede nauwkeurigheid. De Deken der wevers moest tegen dank bij hem terugkomen.
Zonder aarzelen, zonder een oogenblik te pogen hem met zachtheid of door smeeking af te weren, intuïtief en instinctmatig in haar gruwelijken angst en afkeer, wrong zij 't hoofd op zij, en slaakte een kreet, één enkele, zoo hard als zij kon: "Alfons! help mij! meurd! meurd!" Als een veertje tilde hij haar op, smakte haar omver, stortte met haar in 't vertrapte koren neer.
Gedwee volgde zij hem, nu ook ineens ontspannen na de heftige emotie, tranen van zachte herleving weenend, heel zacht tegen hem aangedrukt die plotseling als haar redder was verschenen, en haar nu zijn leven lang beminnen en beschermen zou. Zij kwamen door 't vertrapte koren en de klaver op den landweg, en zonder op de anderen te wachten gingen zij vooruit, in de richting van de hoeve.
Hij voelt zich de providentiëel aangewezen verlosser van zijn arme volk, en hij trilt van verlangen om als zoodanig te mogen optreden. Hij is nu veertig jaar geworden. Hij gaat zijn volk bezoeken. Hij ziet een Egyptenaar een Israëliet mishandelen. Hij grijpt den verdrukker en velt hem neer.... Dit zal 't sein worden tot den algemeenen opstand van 't vertrapte slavenvolk!
Jaren-, ja eeuwenlang heeft het ontwikkeld Europa zijn heiligen plicht tegenover de christelijke bevolkingen van het Balkan-schiereiland, schandelijk verzuimd; het heeft toegelaten dat eene mohammedaansche Tartarenhorde de schoonste en oudste erflanden der westersche beschaving in bezit nam en moedwillig ten verderve doemde; het heeft die schande laten voortbestaan, ook toen het voor ieder duidelijk was geworden, dat de turksche heerschappij veroordeeld was; toen de ruwe macht tot verderven, zich niet meer naar buiten kunnende keeren, toch nog steeds met de oude felheid bleef woeden tegen de weerlooze Christenbevolkingen, zuchtende onder het smadelijkst juk; toen in 't eind de logge massa van het doode Turkendom loodzwaar bleef wegen op de schouders van het nieuw ontwakende, worstelende leven der zoo lang vertrapte en mishandelde grieksche on slavische stammen.
Van daar die verbittering en die haat, die somwijlen tot een uitbarsting komt, en waarbij men niet, zoo als sommigen het wel gaarne doen voorkomen, aan godsdienstige onverdraagzaamheid of aan verschil van ras te denken heeft, maar uitsluitend aan de tot wanhoop gedreven vertwijfeling van het arme, met duivelsche list en sluw bedrog uitgezogen, uitgeplunderde en vertrapte volk, dat eindelijk opstaat in zijn toorn om deze gierige bloedzuigers van zich af te schudden.
Frankrijk alleen toonde zich welwillend en edelmoedig jegens de mishandelde en vertrapte Grieken, en de fransche consul te Patras, de heer Pouqueville, verborg met gevaar van zijn leven, honderden vluchtelingen in zijn huis, terwijl Yoessoef-pâsja een gouden mahmoediëh betaalde voor de afgehouwen hoofden der Christenen, en terwijl de gouverneur van Tripolitza de primaten en bisschoppen van den Peloponnesos, die hij zoogenaamd om eene verzoening te bewerken saamgeroepen had, verraderlijk vermoordde.
Aan 't volle licht; want, ondanks de verwijderingszorgen door Brolet genomen, men herinnert zich die vertrapte klitsbladen en brandnetels juist onder het schuurraampje, waardoor het dienstpersoneel gegluurd heeft ging het verhaal in den omtrek weldra van mond tot mond: "De juffrouw van de nieuwe lui op Water-zicht, is 'en eigen dochter van Toon Ritter! je weet wel, van den jager dien ze ook al de witte noemden, en die nu dood is."
Zonder u kan ik niet leven, en ik heb bovendien uw hulp noodig bij het grootsche werk, dat ik ga ondernemen. De tijden zijn aanstaande, dat de zaak der gelijkheid zal triomfeeren; de vertrapte slaven steken de hoofden reeds op; met mijn gloeiende toespraken heb ik hen opgewekt en aangevuurd, maar ik begin oud te worden.
Anna zat er over na te denken of zij hen heelemaal op zouden eten, dan of er nog iets over zou blijven en of de menschen den volgenden morgen afgeknaagde ledematen zouden vinden in de bloedige, vertrapte sneeuw. "Nu geldt het ons leven," zei ze, boog zich neer en greep Tancred bij den nek. "Doe dat niet; dat helpt niet. 't Is niet om den hond, dat de wolven van nacht in 't bosch zwerven."
Woord Van De Dag