Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Hij kwam tot de conclusie, dat hij zich totaal vergist had. En toch stond het bij hem vast, dat de dief op het dorp woonde. Dertiende Hoofdstuk. Hoe Jantje op een gelukkig idée kwam. Er werd 's avonds, toen de lampen opgestoken waren en de menschen gezellig in de kamer rondom de kachels zaten, heel veel over het gebeurde gesproken. Zoo ook bij Dik Trom.
En op de tochten buiten is 't dikwijls ook een heele kunst om den weg naar een dorp of een kolonie te vinden. Wegwijzers schijnen er niet veel te zijn, ik zag ze althans nergens in de buurt van Moskou en zoo moet je dan maar vragen aan wie je al zoo tegenkomt, en een eindje teruggaan als je je vergist hebt, zoo lang tot je er eindelijk komt. Kalinina is dol op haar werk en dol op de kinderen.
Dit gezegd hebbende maakte hij rechtsomkeer, en verwijderde zich schielijk terwijl hij bij zich zelf mompelde: "Ik heb mij dus niet vergist; het is die Brinkley. En hij noemt zich kornel! De kerel heeft stellig niet veel goeds in den zin. Wie weet hoe lang hij nog aan boord blijft. Ik zal hem ten minste in het oog houden."
Dan moet gij alwetend zijn! Neen, maar ik heb geleerd na te denken. Zulke schurken verbergen zich natuurlijk alleen bij iemand, die even slecht is als zij. Wie is nu het slechtste schepsel in Ostromdscha? Meent gij den Mubarek? Geraden! En bij hem zouden zij zijn? Precies! Gij vergist u. Ik vergis me zoo weinig, dat ik bereid ben met u een weddenschap aan te gaan.
Gij vergist u; het is de vriend van iemand, met nog lager, nog breeder geranden hoed, met lange, maar schoone, gekrulde haren, met een nog dikker, maar ook mooier stok, met een nog korter, maar fluweelen jasje, en nog bonter pantalon. En die iemand is een schilder. Deze is zijn alter ego, zijn onafscheidelijke, zijn jakhals, zijn bewonderaar, zijn namaaksel, zijn overdruk, zijne schaduw.
Ik heb er een dag aan besteed om hem te leeren, dat hij er "oome" tegen zeggen zou; maar jij bent nooit tevreden, ouwe suffer.... Loop niet zoo ver weg, Kobus. Hier! hier!" "Daar zeg je nou waarachtig zelf Kobus; je bent 'n uilskuiken. Zoo zullen we er nooit komen, als jij zelf je vergist...." "Och! maak je niet moeielijk; ik weet wat best, wanneer ik op moet passen of niet.
Toch hadden zij duidelijk genoeg in die richting en op geen grooten afstand de schoten hooren vallen. Het is toch niet mogelijk dat wij ons vergist hebben? vroeg Cascabel. Neen vader, antwoordde Jan, daar ben ik zeker van. Maar luister! Hoor ik daar niet iets? Ditmaal was het duidelijk genoeg.
Eens had Magloire schertsenderwijs gezegd: "Monseigneur, hoewel ge van alles zoo goed partij weet te trekken, is dit toch een nutteloos bed. 't Ware beter, dat er salade op groeide, dan bloemen." "Gij vergist u, Magloire," had de bisschop geantwoord, "het schoone is even nuttig als het nuttige." En na eenig zwijgen voegde hij er bij: "Misschien nog nuttiger!"
"Zijt gij de man, dien wij Diccon de schutter noemden?" zei Izaäk; "uw stem kwam mij terstond bekend voor." "Ik ben die Diccon," zei de kapitein, "en Locksley, en heb nog één naam bovendien." "Maar gij vergist u, goede schutter, ten opzichte van de gewelfde kamer.
Hij houdt Marianne's genegenheid voor zoo diepgeworteld, dat zij eerst na zéér langen tijd zal kunnen veranderen, en zelfs al was haar hart volkomen vrij, dan is hij nog te bescheiden, om te gelooven, dat hij, bij zulk een verschil in leeftijd en geaardheid, ooit haar liefde zou kunnen winnen. Maar dáárin vergist hij zich.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek