Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Het Zoccorumoer verdoofde, 't werd weêr 't geroezem in een grooten zeehoorn gelijk. Achter den teêrloopenden man met zijn jonge reuzenschouders liep hij in het donkere slop.... 't Leek wel of die voorlooper dansen zou gaan.... Maar 't was om te schrikken geweest, daar hurkte hij in eens neêr, en ging op zijn hielen in de nis zitten van een insnijdende poortdeur.
Dat de sombere gangen mijner gevangenis deze woorden als een onverbreekbare eed herhalen: mijn bloed, mijn leven, mijn vrede aan mijn Vaderland!..." De schreeuw "Heil Deconinck! Heil! Heil!" verdoofde zijn stem, en galmde lang in de kerker. Van mond tot mond liep die schreeuw naar buiten, en weldra hoorde men niets anders meer in de ganse stad, ja zelfs de kinderen stamelden "Heil Deconinck!"
Op raad van den reporter bracht men den ongelukkige in zijn woning. Mogelijk zou het gezicht van voorwerpen, die hem toebehoorden, eenigen indruk op hem maken! Mogelijk was éen vonkje voldoende om zijn beneveld verstand te doen herleven, om zijn verdoofde ziel weder op te wekken! De woning was niet ver af.
De knieën van Jozef en Mathilde sloten zich dichter aan-éen en drukten zich vaster samen, terwijl de oude heer, in een dommel-roes, zijn kin over zijn foelaar gebogen, en heerlijk genietend van de waayende warmte, zachtjes verdoofde in de sterke lucht. Jozef begon in een soort van kinderlijke stemming te verkeeren. Hij was blij te moede. Zijn zware cylinder hoed scheen hem van-daag bizonder zwaar.
Doch noem den naam van dat wat wij beiden kennen, en gij zult ook zonder mij den weg vinden. Zij gingen toen een eindweegs door de eenzame straten, waar de gasvlammen flikkerden in den nachtwind en het donkere koude water tegen de grachtwallen kabbelde. De weeke muziek klonk flauwer en flauwer en verdoofde eindelijk in de groote rust, die over de stad lag.
En hij was zoo mager, zóo mager en hij had zulke diepe rimpels in zijn voorhoofd. De gordijnen voor de straatvensters waren neêrgelaten en de kaarsen schenen vaal met het verdoofde daglicht samen. Het lijk schrikte Mathilde af. Een beetje rillerig knielde zij neêr voor het bed. Zij bad, en zag het lijk heftig aan. Zij huilde hard-op.
De nachtegaal had zijn zoete liederen reeds meermalen gedurende de schemering herhaald, maar nu verdoofde het verwarde geschater van mindere zangers zijn verleidende tonen.
Mevrouw Van Tal, o wat bittere verwijtingen kwelden haar geest: "Groote God," zuchtte zij telkens: "waarom dacht ik aan vermaak of étiquette, terwijl ik aan mijn kind had moeten denken. Een spoedige hulp had haar misschien gered, en nú.... Ik speelde een rol en verdoofde mijn gevoel, hij was acteur en volgde de inspraak van zijn hart. O ik heb veel geleerd. God!
Breydel lag dieper in het bos: een zijner makkers, die hij om zijn onversaagdheid bijzonderlijk beminde, had zich nevens hem op de grond uitgestrekt; met verdoofde stem hielden zij het volgende gesprek: "De Fransen verwachten zich niet aan die zonderlinge ontwaking," zuchtte Breydel.
De glans van het vuur, verblindde de oogen en het schallend geluid der blaasinstrumenten verdoofde de ooren der omstanders, en allen schrikten, toen zich onder al dat rumoer nu ook een gillend krijgsgeschrei mengde alsof twee vijandelijke legers tegen elkaar oprukten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek