Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Otto's gestalte rees haar voor den geest en zij had haar verder leven er voor willen geven, zoo hij nu tot haar had kunnen komen, zoo hij haar nu in zijn armen had kunnen wegdragen, gekluisterd aan zijn hart, naar een oord van warmte, licht, liefde en veiligheid. Zijn naam welde als een klagende kreet van angst haar op de lippen, maar zijn naam verdoofde in de angstkreten der natuur.
Gij armen, die niets hoordet, niets begrijpt gevoelloos in uw dof bestaan verlooren, weet dat de vrucht der vrijheid is gerijpt. Uit aardsche liefde is 't heemelsch kind gebooren dat van uw doodsch geslacht den boei kan slaken en uw verdoofde blikken glanzend maken. Want niets heeft er vermoogen dan de Geest.
Ook was er geen zachte muziek in zijn woning en terwijl de schelle stem zijner vrouw hem honende trilde in zijn verdoofde ooren, mompelde hij: "'t Was alles maar een droom. Ik had 't wel kunnen denken 't was maar een droom." Gerard, de slechte Heer
Zijne stem verdoofde langzaam en smolt weg in een onverstaanbaar gemor; dan, zich plotseling vooruitwerpende, liep hij met snelle schreden door de Schuttershofstraat, tot bij den Driehoek, en draaide de Houtstraat in.
Enkele malen slechts vlamde het oude toornige vuur in zijn oogen op, maar verdoofde meestal oogenblikkelijk door een vriendelijken blik of een kalm woord van juffrouw Keetje.
Drie vrienden waken over u!" Een vreeslijk gehuil antwoordde hem, dat ongetwijfeld het antwoord van den gevangene verdoofde. "Men doodt hem! men gaat hem dooden!" riep Kennedy uit; "onze tusschenkomst heeft slechts gediend om het uur zijner doodstraf te verhaasten! Wij moeten handelen." "Maar hoe, Dick? wat zult gij in deze duisternis doen?" "O! als het dag was!" riep Joe uit.
Maar wederom moest zij blijven staan. Na eenige seconden rust, ging zij opnieuw met voorover gebogen hoofd als een oude vrouw; het gewicht van den emmer rekte en verstijfde haar magere armen. Het ijzeren hengsel verdoofde en verkilde haar natte handen nog meer, gedurig moest zij stilstaan, en dan kletste telkens het over den emmer stroomend water tegen haar bloote voeten.
't Was koud, en zijn verdoofde vingers konden het papier nauwelijks houden. Aan den hoek der steeg Cloche Perce, ontrukte een windvlaag het hem, en wijl 't donker werd, kon het knaapje het papier niet wedervinden. Op goed geluk af doolden zij nu door de straten.
Het had iets van het achterste van een mappemonde, waarvan de voornaamste trekken doorgedrukt zijn. Slechts twee der planeeten vielen my in het oog: Venus, die ik duidlijk herkende, en, waarschijnelijk, Mars. Ik zag ook de gestarnten, maar flaauw en zeer onduidelijk, daar de glans der maan haar verdoofde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek