Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
"Dan eisch ik voor den man, dien ik bemin, en die geen ketter is, het recht om de laatste genademiddelen van de Kerk te ontvangen. Gij zult zijn ziel niet verdoemen, al veroordeelt gij zijn lichaam. Gij zijt zelf een te goed Katholiek, om een Katholiek te doen sterven zonder den bijstand van de Kerk." Don Fernando antwoordt hierop: "Er is geen priester hier."
Wat zou ik vorderingen maken, Als ik zo leerzaam was als hij! Maar 'k zou wel haast aan 't schreien raken, Mijn vogel, ach! veroordeelt mij. k' Wil dan voordaan mij zo gedragen, Dat, eer ik mij tot speelen schik, Ik zonder vrees mij af kan vragen: Wie leert er beter, hij of ik? Zegt tog niet, mijn lieve wigtjes! Dat van Alphen u vergeet; 'k Heb, om u nog iets te geven, Eenige uurtjes weêr besteed.
Maar veroordeelt mij niet tot het vuur: ik deed alles ondanks mij zelven; hebt medelijden, ik ben arm en oud; ik zal sterven van mijne wonden; verbrandt mij toch niet! Toen werd hij terug naar de vierschaar gebracht, onder den lindeboom, om er het vonnis te hooren, in bijzijn van het vergaderde volk.
Is dit in het algemeen waar, zoo is het zulks ook in bijzondere gevallen als op onzen tocht met het jacht, dien ik een afschaduwing der levensreis durf noemen, in zooverre als wij, reisgenooten zijnde, met moeilijkheden en wederwaardigheden te kampen hadden. Nu, op dien kleinen tocht handelde Weinstübe juist zoo, als de kluizenaars, die UEd. veroordeelt.
Maar Epicurus stelt juist het genot van den geest het hoogst, want het zinnelijke, al veroordeelt hij dat niet, blijft toch altijd maar tot het tegenwoordige bepaald, terwijl het geestelijke zich tot in het verleden en de toekomst verlengt. Het doel van het leven is, zooals ik zeide, bij den Epicurist: zielsrust te erlangen en van smarten bevrijd te zijn, wat hij als het hoogste goed beschouwt.
Ook de zalige Beatrice trouwens, die hem zijnen afval van haar verwijt, verstaat onder die ontrouw nog iets anders en meer dan amoureuse avonturen, al veroordeelt zij natuurlijk ook deze.
Ik wil dat een boek mij de gebeurtenissen voor oogen stelt, dat ik de menschen zie leven, hoor praten. Dat ik zooals men 't wel eens heeft uitgedrukt als het ware den stank van een kaas ruik of van wat dan ook. Maar ik moet totaal vergeten in welke woorden dat tot mij is gekomen. Ik moet niet genieten van elk woord apart." "Daarmede veroordeelt u dus de woordkunst als zoodanig?"
Hij heeft een nieuwen diefstal gepleegd. Alzoo herhaling van misdaad. Veroordeelt hem voor de jongste misdaad; later zal hij voor de vroegere terechtgesteld worden. De beschuldigde scheen ten hoogste verwonderd over deze aanklacht en over de eenparigheid der getuigen. Hij maakte bewegingen en gebaren van heftige ontkenning, of hij beschouwde de zoldering.
"Madzy!" zeide Arkel, ontzet over de wending, welke het onderhoud begon te nemen: "o! spreek zoo niet!.... zoo gij wist....; maar neen; ik mag niet spreken." "Voleind," zeide zij: "onderdruk de eerste edelmoedige gedachte niet, die in uwe ziel komt opgerezen." "Helaas!" hernam hij, "zoo gij wist, waartoe mij het lot veroordeelt, gij zoudt deernis met mij gevoelen.
Het eene is: "Die rijke vlakten zijn daar geplaatst, omdat God bedoelde, dat wij er ons zouden vestigen, ze zijn zoo dicht bij onze bergen, opdat, als bij ons gebrek is, we naar beneden zouden trekken en daar den oogst binnenhalen, en als we het moeilijk hebben en groote sommen moeten betalen aan de engelsche regeering, mogen we gerust eens de rijke Hindoes het geld ontnemen, dat ze door woeker hebben bijeengegaard en op andere manieren, die God veroordeelt."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek