Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ik heb de jonge weduwe opgezocht en wij hebben veel over u gepraat. Men heeft mij gelast te zwijgen, maar ik voel mij zoozeer tot u aangetrokken, dat ik dat niet kan. Gij zijt in den smaak gevallen en gij zult een zeer gelukkig mensch worden.

Ik doe, wat ik kan, maar ik word elken dag een beetje minder, en voel meer en meer, dat ik mijn krachten nooit terugkrijg. Het is als het getij, wanneer het eb is, Jo, 't gaat langzaam, maar kan niet tegengehouden worden." "Het moet tegengehouden worden, jouw getij mág niet zoo gauw verloopen, negentien is te jong. Bets, ik kan je niet laten gaan! Ik zal werken en bidden en er tegen strijden.

Hij drukte zijne hand op hare lippen en deed: sjst! .... lachend-gebarend dat hij kwaad was. Ze wilde aandringen. Hare oogen keken ongemeen ernstig en ze hijgde soms. Zeg het me, zeg het me, fluisterde ze gejaagd; hoor eens, Ernest, ik ben waarlijk benauwd. Ik voel me als een, die men verlaten wil .... Zie me aan, Ernest. Ik wil alles doen voor u heb ik niet al veel gedaan?

Gaat wat rusten, en zendt voedstermoeder hier, zoo ge niet wilt dat ik alleen zal zijn! De prins ging, om in eenzaamheid uit te schreien, en de koning verwijderde zich met hem. Toen de voedster gekomen was, en aan haar zijde neerzat, zei Elze: Voedster, ga wat slapen; ik voel me veel beter, en kan roepen als ik u noodig heb.

Hij heeft al mijn kanten en vormen aangenomen, hij hindert mij nergens en heeft zich zelfs naar mijn wanstaltigheden gevoegd; hij is zeer beleefd voor al mijn bewegingen; ik voel niet anders van hem dan dat hij mij warm houdt. Oude kleederen zijn hetzelfde als oude vrienden. Apropos, Grantaire, komt ge van den boulevard?" "Neen." "Wij, Joly en ik, hebben het hoofd van den lijkstoet gezien."

RUMMEL. Ja, als het nu een van die drijvende lijkkisten was, waar je zoo van hoort in de groote maatschappij.... BERNICK. Ik voel dat mijn haar grijs wordt in dit uur. MEVR. BERNICK. Karsten, Karsten! Weet je...! BERNICK. Ja, ik weet ... maar jij;... jij, die niets ziet,... jij, die geen moederoog voor hem hebt...! MEVR. BERNICK. O, luister toch...! BERNICK. Waarom heb je niet over hem gewaakt?

Het heeft groote schaduwen tusschen ons geworpen, en wij hebben geweend en geleden, elk van onzen kant. Ik voel wel dat ik u voorgoed .... voorgoed .... heb weergevonden .... en dat uw hart het mijne raakt. Zegen mij in dat oogenblik. Ik heb u niet gelukkig kunnen maken. Ik heb niet uit uwe oogen kunnen zien.

"Waarom heb je het gedaan?" "Ik? Ik heb het niet gedaan." "Kijk eens om je heen! Dat laat zich niet loochenen." Potter beefde en werd doodsbleek. "Ik dacht dat ik nuchteren geworden was. Ik had van nacht niet moeten drinken, maar ik voel het nog in mijn hoofd, nog erger dan toen wij hierheen gingen. Ik ben heelemaal in de war, ik kan mij er nauwlijks iets van herinneren.

"Bedenk wat je doet; ik word oud, ik voel mij in den laatsten tijd zwak en weinig opgewekt; de lessen worden minder; de menschen zeggen: "Tournel raakt op," en ze hebben gelijk," zei de oude man, weemoedig glimlachend. "Wanneer ik er niet meer ben, sta je alleen op de wereld, en..." "En kan, Goddank, met les geven mijn brood verdienen.

Ik durf het zelf niet te doen, omdat ik zoo lang niets van mij heb laten hooren en ik nu vrees, dat ze boos op mij zijn. Ik voel me vooral bezwaard tegenover tante Tatjana; vraag haar voor mij om vergiffenis." Maar och, deze heilige voornemens zouden niet verwezenlijkt worden.