Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 oktober 2025
"Daar komt hij ons met Ulrica te gemoet," riep Joan verheugd uit, op het zien van den Baron, die, van de komst der Gravin verwittigd, met zijn dochter haar zijn diensten aan kwam bieden.
"O! zijt gij het Bouke!" riep Ulrica: "u kan ik het zeggen; want Magdalena heeft het toch ook gehoord; het zal u bedroeven, gelijk het mij bedroeft. Men vertelt mij daar zooeven, dat Joan zich als een lafaard met stokslagen uit het leger had laten drijven."
In de eerste kamer, die hij opensloot, zag hij een kruik, nog half vol water, een brok brood en de lekkernijen, die Ulrica 's avonds te voren aan Joan gebracht had, en waar hij niet aan geraakt had, gelijk men zich herinneren zal. "Hier zal hij wezen!" riep de wachtmeester, "binnen mannen! en draagt zorg, dat niemand er uitkome."
"Vraag mij daarnaar niet, Ulrica," hervatte Cedric, op een toon, waarin smart met afschuw vermengd was; "deze sporen laten zulk een overeenkomst over, als die van iemand, die uit het graf verrezen is, als een booze geest het doode lichaam bezield heeft."
"Ulrica!" riep Joan, zoodra zij vertrokken was: "is het in ernst waar? Zal de Ambtman Mom uw man worden?" "Mijn vader verlangt dat huwelijk," antwoordde zij bevende. "Uw vader;.... maar gij?" "Het is misschien de beste keus, die ik in mijn omstandigheden doen kan. Mijn vader is er op gesteld, dat ik een goed huwelijk doe: en...." "En gij bemint hem?"
"Och, dat spijt mij.... ik verzoek duizendmalen om verschooning, waarde Freule!" zeide Elbert: "had ik dat kunnen denken, ik had hem in der tijd wel gespaard en er nu althans niet van gesproken. Nogmaals! vergeef mij deze onbedachtzaamheid; maar waarlijk, ik was verre van te denken...." "Indien het een onbedachtzaamheid was," zeide Ulrica, "waarom zou ik die dan niet vergeven?"
Sedert beminde ik u als zoon: dit hebt gij ondervonden: gij weet of ik ooit eenig onderscheid gemaakt heb tusschen u en Ulrica. Gij zwijgt? Gij schudt het hoofd? Is het om de oorveeg, die ik u straks gegeven heb? Ach! zoo ik geen vaderlijk hart voor u had, zou ik mij dan uw gewaande Arminianerij zoo sterk hebben aangetrokken?"
"De vlammen stijgen ten minste snel," antwoordde Ulrica met verschrikkelijke bedaardheid, "en weldra zal er een teeken wapperen, om de belegeraars te waarschuwen, dat zij met geweld aandringen op hen, die ze willen uitblusschen. Vaarwel! Front-de-Boeuf!
"Wat doet gij hier?" zeide de Baron, naar haar toetredende, en haar eenigszins onzacht terugtrekkende: "ga naar uw kamer: hier althans hebt ge niets noodig." "O God! het is dan waar?" zeide Ulrica, sidderend: en haar aangezicht met de handen bedekkende, trad zij snikkend terug.
"Een wachtwoord!" viel de Ambtman in, die toch nieuwsgierig was, in hoeverre de kamenier van Ulrica tot het eedgespan in betrekking stond. "En hoe kondt gij op de gedachte komen, dat er een wachtwoord noodig ware, om mij te spreken?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek