Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
Het meisje weende met warme tranen. Alhoewel haar woorden troostend en vol hoop schenen, was het echter in haar hart zo niet: de diepste droefheid had het benepen. Zij hernam: "Mijn arme valk, nu moogt gij niet meer in de dalen van het vaderlijke slot ter jacht gaan, want de Fransen wonen in ons schone Wijnendale. Zij hebben onze ongelukkige vader in een kerker gezet en aan zware ketens geboeid.
Wellicht had hij dan ook beelden kunnen vinden, dat volk troostend over zijn lijden, door het de schoonheid en de waarde ervan voor de menschheid voor oogen te stellen. Maar noch ik, noch wie ook, kon hem dat vertrouwen geven: het is de gave die geen mensch een ander te schenken vermag. Ik kon hem niet troosten, hij kon mij geen bron zijn van krachten.
"Anna", fluisterde hij, haar troostend. "Wat moet ik doen?" "Kom," zeide hij, "spreek eens uit. Wat was er dan tusschen jou en hem? Meen je Stoffels?" "Hary," zeide ze, "zoowaar als ik hier zit, er was niets tusschen ons. Wij zagen elkaar als kinderen. We waren éénmaal samen uit. Je weet zelf wel, dien avond. Het was toen. Anders niet.
Geef mij de hand als een troostend vaarwel, en bid somtijds voor mijne kinderen, vriend!» Eensklaps scheen de winkelier van zijn voornemen af te zien en stond van zijnen stoel op, zeggende: «Wilt gij niet, ik kan er niet aan doen; maar gij zult toch met mij den wijn der goede reis drinken: ik heb nog een puik fleschken van het jaar Elf in mijnen kelder.
Bij ieder antwoord, dat de geest mij gaf, ontviel mij een deel mijner genietingskracht; bij elk gevonden raadselwoord verdroogde het troostend geloof en het steunend betrouwen in mijnen boezem. Alles werd logen en bedrog in mijn oog: logen en valschheid, tot de dienst Gods zelf.
De arme moeder waagde het aan hare dochter te vragen, of zij zich in het pensionaat niet verdroten had, of zij niet liever te huis bij hare ouders was, en meer andere dingen; evenwel, wat pogingen zij ook deed om een vertrouwend en troostend gesprek aan te knoopen, het was al om niet: de dartele Siska had werks genoeg om aan haren gang den noodigen zwier te geven en de loftuitingen in te zamelen, die zij op de wezenstrekken der voorbijgaanden meende te lezen.
Hij keerde met haar naar het park terug, en dicht bij den ingang gingen zij op een bank zitten. "Is 't nu beter?" zeide hij en aan den toon van zijn stem voelde zij, hoe lief hij haar had. En meer was er niet noodig, om haar in een hevig snikken te doen losbarsten. Zij had hem te lang gemist. Verschrikt sprong oom Frans op en zeide troostend: "Mijn lieve, zoete Kaja! Mijn eigen, lieve Kaja!"
Toch zijn er enkele stukjes blijven liggen, en die worden dadelijk flink vermenigvuldigd, bij wijze van handige bijgooierij, als ter belooning van een, wel niet duidelijk te begrijpen, maar ongetwijfeld mooie of moedige daad. Ietwat beteuterd, met een vreemden glimlach, kijken mijn dames mij aan. 't Is niks; moed houden, zeg ik troostend. En zij beginnen opnieuw.
Men zag haar troostend verwijlen aan de bedden der stervenden, luisterende naar hunne laatste wenschen, om hun groeten en laatste spaarpenningen over te brengen aan de geliefden in het vaderland, dat zij nooit zouden terugzien, zij bemoedigde de gewonden, die vreeselijke operaties of amputaties moesten ondergaan, wat in die dagen nog niet pijnloos geschiedde, omdat chloroform nog weinig werd gebruikt, of zij gaf versterkende middelen aan de zwakken, die van uitputting dreigden te sterven.
Nu en dan liet een wolk een stukje donkeren nachthemel vrij, met een troostend sterretje erin: ik moest denken aan de taart mijner kinderverjaardagen, waarvan een-stuk-met-een-kersje hèt ideaal was... De nachthemel zag er zoo frisch uit... maar zoo vèr. Maar hij gaf mij de illussie van buiten-te-zijn. »Ik ben buiten« herhaalde ik een paar malen bij mijzelven: Ik woon nu heerlijk buiten...
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek