Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
NORA. Ja maar, Torwald, dit jaar mogen wij nu wel eens een beetje uit den band springen. Dit is het eerste kerstfeest dat wij niet zuinig hoeven te zijn. HELMER. Ja maar, weet je, ook vooral niet verkwistend. NORA. Jawel, Torwald, een beetje verkwistend kunnen wij nu wel zijn. Is 't niet? Maar een heel, heel klein beetje. Je krijgt immers nu een groot salaris en gaat heel veel geld verdienen.
Als je het niet zoo druk hadt, zou ik je om een heel grooten dienst willen vragen, Torwald. HELMER. Laat eens hooren. Wat zou dat zijn? NORA. Je weet wel dat niemand zoo'n goeden smaak heeft als jij. En nu zou ik er zoo graag goed uitzien op het gecostumeerde bal. Zou jij me nu niet een beetje willen helpen en zeggen, als wat ik gaan zal en hoe mijn costuum gemaakt moet worden?
NORA. Hoe kan ik dat weten? Ik weet immers nog heelemaal niet wat er van mij worden zal. HELMER. Maar je bent toch mijn vrouw, zoowel nu als later. NORA. Hoor eens, Torwald;... wanneer een vrouw het huis van haar man verlaat zóó als ik nu doe, dan is hij, heb ik gehoord, volgens de wet ontslagen van alle verplichtingen jegens haar.
Maar als de godsdienst je dan geen wegwijzer zijn kan, laat mij dan een beroep doen op je geweten. Want gevoel voor goed en kwaad heb je toch? Of ... heb je dat misschien ook niet? NORA. Och, Torwald, daarop kan ik ik moeilijk antwoorden. Ik weet 't waarlijk niet! Ik ben heelemaal in de war met alles. Ik weet alleen dat ik een heel andere opvatting van die dingen heb dan jij.
Toen je mij vertelde van die gelukkige verandering in je positie ... wil je 't wel gelooven?... was ik er minder blij over voor jou dan voor mijzelf. NORA. Hoe meen je dat? O, nu begrijp ik je. Je bedoelt dat Torwald misschien wat voor je zou kunnen doen? MEVR. LINDE. Ja, daar dacht ik aan. NORA. Dat zal hij ook wel Kristine.
NORA. O neen ... neen ... volstrekt niet; het is maar iets ... het is mijn nieuwe costuum.... RANK. Uw costuum? Dat ligt immers dáár? NORA. O ja, dat; maar dit is een ander ... ik heb het besteld ... Torwald mag het niet weten. RANK. Haha, daar hebben wij dus het groote geheim. NORA. Juist; gaat u maar naar hem toe, hij zit in de binnenkamer: hoû hem zoo lang aan de praat....
Aha! daar zijn ze. Neen, neen, neen; niet naar binnen! Ik wil weer naar boven. Ik wil nog niet zoo vroeg weggaan. HELMER. Maar liefste Nora.... NORA. Hè toe, Torwald, ik bid je, ik smeek je, nog maar één enkel uurtje! HELMER. Geen minuut langer, mijn lieve Nora. Je weet dat was de afspraak. MEVR. LINDE. Goeden avond. NORA. Kristine! HELMER. Wat, mevrouw, is u nog zoo laat hier?
Je richtte alles in naar jouw smaak, en zoo kreeg ik denzelfden smaak als jij; of ik hield mij maar zoo ... ik weet 't zelf niet goed ... ik geloof dat het zoowel het een als het ander was; nu eens dit dan eens dat. Als ik er nu op terug zie, komt het me voor alsof ik hier geleefd heb als een arm mensch ... levend van de hand in den tand.... Ik heb geleefd van kunsten-maken voor jou, Torwald.
En hier heb ik goed voor japonnen en zakdoeken voor de meiden; de oude Anna-Marie mocht eigenlijk wel wat meer hebben. HELMER. En wat zit er in dat pakje daar? Neen, Torwald, dat mag je niet zien vóór van avond! HELMER. Zoo, zoo. Maar vertel me nu eens, jij kleine verspilster, wat zou je nu zelf graag hebben? NORA. O, ik? Ik geef eigenlijk nergens om. HELMER. Jawel, dat doe je wel.
HELMER. Is mijn lekkerbekje heusch niet eens eventjes bij een banketbakker binnen gegaan? NORA. Neen, heusch niet, Torwald. HELMER. Niet een beetje confituren gesnoept? NORA. Neen, heelemaal niet. HELMER. Zelfs niet eens wat bonbons geknabbeld? NORA. Och neen, Torwald, heusch niet.... HELMER. Nou ... nou ... nou ... ik zeg 't natuurlijk maar voor de grap....
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek