Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Capitán Tiago wilde Ibarra niet laten gaan: Maria Clara zou komen, Isabel was haar gaan halen en de nieuwe pastoor van zijn dorp zou komen, o, een heilig man. Ibarra beloofde den volgenden morgen, even vóór zijn vertrek, aan te zullen komen. Hij moest vandaag een heel dringend bezoek brengen.
En ziende dat de neef draalde met te antwoorden, ging ze, zich tot Capitán Tiago wendend, voort: "Gelooft u me maar, als ze hem ter dood veroordeelen, zooals te hopen is, dan zal 't aan mijn neef te danken zijn." "Nicht! nicht!" protesteerde Linares. Doch ze liet hem geen tijd: "Och wat 'n diplomaat ben jij geworden!
Dankzij deze wijze raad, voelde Doña Pia, dat ze moeder zou worden.... Ach, 't ging haar als de visscher uit Macbeth, die ophield met zingen, toen hij een schat gevonden had: zij verloor haar vroolijkheid, werd bedroefd en men zag haar niet meer lachen. Och, allemaal grilletjes van een zwangere! zei iedereen, tot zelfs Capitán Tiago.
Maar wat doet dat ertoe: 't komende jaar zal men 't zelfde doen, 't zelfde in de volgende eeuw, want 't is tot-nu-toe zoo de gewoonte geweest. Ten huize van Capitán Tiago heerschte vrij groote droefenis; al de vensters zijn gesloten, de menschen loopen geruischloos rond, en alleen in de keuken durft men luide te spreken. Maria Clara, de ziel van 't huis, ligt ziek te bed.
De vromen verheugden zich dus niet weinig, ze dankten God voor deze hulp en twijfelden niet, of, als eenmaal de toelisans verdwenen waren, de heilige ook de Guardia Civil zou verdelgen. Ze volgden dus Padre Dámaso verder met verdubbelde aandacht. De pater wond zich meer en meer op. Doch zijn toehoorders begonnen allengs te gapen, zelfs Capitán Tiago. Maria Clara luisterde niet.
Hij groette Capitán Tiago vriendelijk deze wist niet of hij lachen of schreien moest en Linares met een diepe buiging met het hoofd. Fray Salvi stond op, en gaf hem zoo hartelijk de hand, dat Ibarra een blik van verbazing niet kon bedwingen. "Verwonder u niet," zeide Fray Salvi, "ik was net bezig u te prijzen." Ibarra dankte, en trad op Sinang toe.
Nou, Don Crisóstomo was daar beleedigd door en wou zich wreken. Hij heeft toen getracht al de Spanjaarden te vermoorden, den pastoor inkluis. Gisterenavond hebben ze de kazerne en 't klooster aangevallen. En gelukkig, door Gods barmhartigheid, was de pastoor juist bij Capitán Tiago in huis. Ze zeggen dat er een boel gevlucht zijn.
Dat zou wezen om de nare nasmaak weg te maken van al de bruiloften waarop ik tot nu toe bruidsjonker geweest ben!" liet hij volgen, terwijl hij zich tot den alcalde wendde. "Ja, meneer!" antwoordde Capitán Tiago met een glimlach, die hartroerend was. Ibarra liep bijna hard, om naar Maria Clara toe te gaan: hij had haar zooveel te zeggen en te vertellen.
Zooals Lucas had medegedeeld, kwam Ibarra den volgenden dag aan. Zijn eerste bezoek gold de familie van Capitán Tiago, met het doel om Maria Clara te zien, en haar te vertellen dat "Su Ilustrisima" de aartsbisschop hem reeds met den godsdienst verzoend had: hij had een aanbevelingsbrief aan den pastoor bij zich, eigenhandig geschreven door den aartsbisschop.
Op een middag, terwijl Sinang en Victoria hun vriendin bezochten, waren in de eetkamer de pastoor, Capitán Tiago en de familie van Doña Victorina bezig wat te gebruiken en onderwijl te praten. "Nu, 't spijt me wel", zeide de dokter, "'t zal Padre Dámaso ook erg spijten." "En waarheen zegt u dat ze hem overplaatsen?" vroeg Linares aan den pastoor.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek