Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 oktober 2025
De alcalde zat aan 't eene uiteinde der tafel, Ibarra aan 't andere. Rechts van den jongen man bevond zich Maria Clara, en aan zijn linkerzijde de notaris. Capitán Tiago, de alférez, de burgemeester, de monniken, de beambten en de enkele jonge dames die gebleven waren, zaten niet naar rang, maar naar eigen verkiezing.
Die deur daar in de zaal, verborgen achter een zijden gordijn, leidt naar een kapelletje of "oratorio", dat in geen enkel Filippijnsch huis mag ontbreken: daar staan de huisgoden van Capitán Tiago. Daar ziet men beelden van de Heilige Familie met bovenlijf en ledenmaten van ivoor, oogen van glas, lange wimpers en blond haar, puik beeldhouwwerk van Santa Cruz.
Het feestmaal was nogal opgewekt en vroolijk, doch toen 't in vollen gang was, kwam er een telegraafbode op Capitán Tiago af, met een voor hem bestemd bericht. Natuurlijk vroeg deze verlof, het te mogen lezen, en even natuurlijk verzocht iedereen hem, het te willen doen. Onze waardige Capitán fronst eerst de wenkbrauwen, dan trekt hij ze op.
Ach, nu wou ze wel weer in 't rustige klooster wezen, onder haar vriendinnen! Daar kon ze "hem" ten minste zonder angst of verlegenheid te zien krijgen.... "Ik geloof, Maria, dat de dokter gelijk heeft," zei Capitán Tiago. "Je moet naar boven, je bent erg bleek, je hebt verandering van lucht noodig. Wat dunkt je, Malabón....of San Diego?"
Capitán Tiago wist, dat er in den kalender veel werklooze heiligen te bevinden waren, die wellicht daar boven in den hemel niet wisten wat ze doen moesten. Bovendien schreef hij aan de Lieve Vrouw van Antipolo grooter macht en baat toe dan aan al de andere Heilige Maagden.
De Chineesche kerkkaarsen-leverancier die haar voorziet wanneer ze naar Antipolo gaat zeide, terwijl hij zich waaierde en een been heen en weer bewoog, in zijn verhaspeld Spaansch: "Wees niet dwaas: 't is de Maagd van Antipolo, bepaald! Die kan meer dan alle anderen. Wees maar niet dwaas!" Capitán Tiago had groote achting voor den Chinees, die zich uitgaf voor waarzegger, dokter enz.
"Ik ben in de eerste plaats gekomen, om u te vragen, of u soms iets voor de provincie Batagas hebt: ik ga daar nu heen. "En ten tweede om u een slechte tijding te brengen..." Ibarra keek den "loods" vragend aan. "De dochter van Capitán Tiago is ziek," hervatte Elias kalm, "maar niet ernstig." "Ik had het wel gevreesd!" riep Ibarra met zwakke stem uit. "Weet u wat haar scheelt?" "O koorts!
Toen dit juist plaats had, kwam Capitán Tiago van de hanegevechten thuis. Hij was bedroefd en zuchtte: hij had zijn lasak verloren, zijn wit-en-roode haan. Doña Victorina gaf hem geen tijd om uit te blazen. In weinig woorden en met veel gescheld erin vertelde ze hem al wat er gebeurd was, natuurlijk zichzelf in een gunstig daglicht plaatsend. "Linares zal hem gaan uitdagen, hoort u?
Don Rafael was het niet, toen die nog leefde, al was hij er ook de rijkste, eigenaar van de meeste gronden, en al had ook bijna iedereen verplichting aan hem. Daar hij bescheiden was en de waarde van al wat hij deed trachtte te verbloemen, kreeg hij in 't dorp nooit zijn partij, en we hebben reeds gezien, hoe men tegen hem optrad toen men hem zag wankelen. Zou 't dan Capitán Tiago wezen?
"Ik heb de eer u Don Crisóstomo Ibarra voor te stellen, de zoon van mijn overleden vriend!" ging Capitán Tiago voort. "Deze heer is pas uit Europa aangekomen en ik ben hem gaan afhalen." Bij 't klinken van dezen naam hoorde men eenige uitroepen; de luitenant vergat den heer des huizes te begroeten. Hij trad op den jongeman toe en nam hem van 't hoofd tot de voeten op.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek