Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
Hij bleef heel lang, tot hij, in de verste geneugten van zijn mikkenden geest verwijlend en met de oogen toe, de palen taakte van het mogelijke denken. 't Was dan of hij sliep .... Takker wekte hem uit dien ongemeenen slaap met de onverwachtste boodschap: Florjan Pacôme! En Sörge, door woede gejaagd, sprong op. Mijnheer Florjan Pacôme deed eene zeer aanmatigende intrede.
Hij wankte, werd geheel weerloos, rilde alsof hij den dood taakte .... Toen, in een ongenadige omhelzing die zijne wimpers sloot en zijne vuisten ontspierden, drukte hij wild, bloedlustig, op zijn moeden mond hare heete, bijtende lippen. Ze zoog traag, gierig, woest-zat, het lillend leven uit zijn hart. Januari verviel in grauwnatte sneeuwdagen. Leelijke tempeesten hadden over de stad gehuild.
Ze taakte soms zijn elleboog, als haar voet zijlings uitsleerde, en zoo rilde een zonderlinge wrevel langs haren rugge op. Al meer koortse verwarde hare zinnen en ze beet somtewijlen toornig op hare tanden, vernederd in eigen onverdraagzaamheid.
Maar 't was een doezelinge wijd op den achtergrond, en 't en taakte bijkans de stilte niet, de heerlijke stilte, 't schoone bedrijf van dezen rustigen nacht. Ze drukten malkanders hand. Ze waren aaneengestrengeld en hunne vingeren sleerden langs hun staag-gaande lijf.
Ze wist dat ze zwijgen moest als moeder van den verloren broeder sprak, en ze had dergelijke uitvallen ook al zoo dikwijls gehoord, dat het haar nu niet meer taakte en zij, maar liefst die overdreven gramschap van zelf koelen of vallen liet.
Op dit oogenblik boog Simon Peter voorover, als eene voorbereiding om hierop antwoord te geven. Zijn baard veranderde ineens van kleur, wijl een straal van de Julizon juist zijn donkere glansen taakte. Maar mijnheer Lazare weerde met een beslist gebaar van zijne beide handen den stillen aanval af. Neen, Simon, sprak hij een beetje korzelig, dring niet aan.
De pracht van heur haar rees breed-golvend langs haren naakten hals, en ze las in de wondere doening van zijne oogen, dat ze aldus mooi was en begeerlijk. Ze was gelukkig. Ze was onvoorwaardelijk aan hem en wou mooi zijn om aan hem te blijven. En zoo boog ze over hem en merkte de siddering, die langs zijne leden opging, terwijl ze hem taakte met haar lauwzoete vleesch. Zult ge me nooit verlaten?
Als Goedele hem bezig hoorde, zijn woorden volgend, die heerlijke plannen omschreven, had ze aldoor eene zwijgende aandacht. Maar, al knikte ze en liet ze geen minste gezegde onbeluisterd, ze taakte niet al wat hij vertelde voor haar. Hij zat, lijk altijd, te zoeken naar schoone zinnen, trage en zorgvuldig.
Ze leefde even sterk als in den nanoen, maar 't was tegenwoordig een bewustvolle, rijpe leven, de moutere uitslag van 't schaterend rumoer over dag. Sprakeloos gingen ze en drongen binnen 't nachtlijke woud. Hij vroeg of ze entwat vreesde. Het docht hem dat hare hand beefde en ze meteen de bangheid taakte, die onder 't somber gewelf der beuken varende was.
Johannes blikte bijwijlen zijlings naar haar, en als hij hare oogen taakte, lachte hij stille. Ze voelde echter, al leuterde dan seffens een versche rustigheid in haar, dat hij zijn wezen tot een vriendelijk masker dwong. En seffens vreesde zij 't ergste. Ze wist niet wat het ergste kon zijn. Holderdebolder wirrelden hare angsten door mekaar, kleine en groote.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek