Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 oktober 2025
"Machtig' Odin, Noren smeeken: U zij d' eer! Stuur ons schip, o sterke Wodan, Veilig over d' Oostzee weer". Vail. De wilde jacht. Odin, in zijn hoedanigheid van windgod, werd afgebeeld als midden door de lucht ijlend op zijn achtpootig paard, waarvan het oudste Noorsche raadsel afkomstig is, dat aldus luidt: "Wie rijden er samen naar het gevecht?
"Wat zegt gij?" "Ik zeg dat op het oogenblik dat ik in zee sprong, ik de stuurlui hoorde zeggen: "de schroef en het roer zijn stuk...." "Stuk?" "Ja! door den tand van het monster verbrijzeld; het is geloof ik de eenige averij, welke het schip gekregen heeft; maar het is ongelukkig voor ons, omdat er geen stuur meer in zit." "Dan zijn wij verloren."
Aan het stuur zat een der oudste dienaren van het kasteel; hij was stom, de arme man, maar zijne knippende oogen en bevende mond getuigden, beter dan woorden vermochten, van zijne diepe smart. Behoedzaam legden de graaf en zijn zoon het doode lichaam van Elaine in de boot en bedekten haar tot het middel met een dekkleed van goudbrokaat.
Dat scheepje, drie meter breed en zes tot zeven meter lang, was zeer geschikt voor een verblijf van een dag of twee, drie; maar voor een reis van verscheiden weken was het totaal onvoldoende, vooral omdat het dek door talrijke kisten en voorraden was ingenomen, zoodat voor ons beiden slechts een kleine ruimte bij het stuur en de miniem kleine hut overbleef.
»Ze zijn van den ouden heer,« zei Oliver, handenwringend, »van den goeden, vriendelijken ouden heer, die mij in huis heeft genomen en opgepast toen ik bijna dood was door de koorts. Och toe, stuur ze terug, stuur hem de boeken en het geld terug. Houd mij hier, mijn heele leven, maar stuur ze asjeblieft terug.
Zij was zoo over stuur en zoo angstig bevreesd dat men haar haar zin niet zou geven, dat de vrouw eindelijk hoofdschuddend toegaf, haar in Gerrit's gemakkelijken stoel bij de tafel duwde en zei: "Nu, nu, blijf hier dan maar van nacht. Rust nu maar eens even uit en probeer wat kalmer te worden." Toen ging zij met haar man de kamer uit.
"Ik heb altijd gehoord," zeide Lodewijk, "dat de kapitein het laatst aan boord moet blijven; maar zoo gijlieden ergens aankomt, stuur mij dan in 's hemels naam wat vertrouwd volk, om hier den boel te bewaken." "Ik zou u gaarne van dienst zijn," zeide ik: "maar gij gevoelt, dat ik de dames niet verlaten kan."
»Dat zou niet best kunnen,« zei Fagin hoofdschuddend. »Waarom stuur je dezen nieuwen jongen niet?« vroeg Bates en legde zijn hand op Noah's arm. »Niemand kent hem.« »Nou, als hij er niet op tegen heeft « merkte Fagin op. »Op tegen heeft,« viel Charley in. »Wat zou hij er op tegen kunnen hebben?« »Niks, je hebt gelijk,« zei Fagin, terwijl hij zich tot Mr. Bolter wendde, »niets.«
Wat dan? Ik voel me niet "lekker". Ik zal mijn rol niet naar behooren kunnen spelen. Stuur het publiek dus maar terug. Onmogelijk mevrouw. Hoezoo? Er is een recette van 12,000 francs. 12,000 francs!... Dan staat mijn besluit vast. Wanneer het publiek in zoo'n groote getale opkomt om mij te zien, dan heeft het ook recht op een vlekkelooze voorstelling.
Als ik geweten had, wat een opstoker van dienstvolk gij zijt, ge waart in mijn huis niet gekomen. Daarover wil ik het met u wel eens nader hebben. Kom maar binnen! Ik zal je danken! Stuur me mijn volk terug! Dat valsche tuig heeft niets bij u te maken! Haal ze! Hij antwoordde niet, maar ik hoorde fluisteren. Hij was dus niet alleen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek