Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Soms kijk ik naar uw kleinen mond, die nu nog vredig lacht, en denk: »aan welken vreemden hond hebt gij stel dat er krijg ontstond uw gaven toegedacht?« Kan 't zijn, dat ergens iemand leeft, wien 't onbetrouwbaar lot, dat niet om jeugd of blijheid geeft een vroegen dood beschoren heeft door uw, en door mijn schot...? Mijn schietgeweer is als een Sphynx... de mond blijft star en stom Wat bliksem!
Ik zal aan u denken altoos; uw beeld zal mijne star zijn; de vijand, terwijl hij valt onder mijn zwaard, zal terzelfdertijd uwen naam en den naam uws vaders hooren. Houd dit geheim!" De maagd wierp eenen diepen blik in zijne oogen en antwoordde: "Dank, dank, mijn vriend, doe uwen plicht!" "Goeden nacht, zuster, tot morgen." Met deze woorden verliet hij de zaal.
Al deze personen blijven star onveranderd door het gansche boek heen, als antieke maskers, of wel zij veranderen naar de behoefte der intrige en zonder de minste waarschijnlijkheid plotseling geheel. Deze opmerking is weliswaar niet nieuw, zij komt reeds voor in.... Straks! Maar aan de zegging merkt men onmiddellijk, dat Coenen onbewust van haar bestaan elders, het zelf heeft gezien.
Zijn vaalzwart, maar flikkerend oog als een star, Is zeker een teeken van onheil en plagen. Weldra komt een aaklig, naar galmend geschreeuw De rust der ontwakende Weertenaars storen ...." De aanval op den rog wordt op geestige wijze aldus geteekend: "Jan, steek!" riep een vrouw, die het venster uitkeek.
Zon, maan en sterren zijn van ouds her zeer menigvuldig als huisnamen, uithangteekens, enz. gebezigd, en het ligt dus voor de hand om de geslachtsnamen Zon, Son, Maan, Maen, De Maan, De Maen en Van der Maen, Ster, Sterre, Star, Stern, Van der Star en Van der Starre te verklaren als ontleend aan zulke huisnamen.
En gij, Mathilde! uw lied rijst naar den hoogen... De ziele der natuur, in u gevaren, Uit zich door u in deze zalige uur! In elke star meen ik uw blik te ontwaren, En duizend starren tintlen in uw oogen.... Ik min Natuur in u, ú in Natuur!
Daar de giek intusschen de landingsplaats bereikte, kreeg deze volleerde leugenaar tijd om adem te scheppen; werkelijk begon ik ongerust te worden, dat hij zijn voorraad leugens vóór het diner zou uitgeput hebben, zoodat er aan het dessert niets meer zou zijn. Toen wij uitstapten, ging hij naar zijn oude kwartier in de Star and Garter, en ik naar de George.
"Toe, klokke, eet watte," zei Rozeke op aanmoedigenden toon. Maar star en boos bleven de oogen, en nijdig-overeind de kleine veertjes, en strak en roerloos kop en lichaam. "O gie dulle klokke!" bromde Rozeke.
En hij steeg met hen naar de poorten op, tusschen de opkronkelende poorten in, waar de schildwacht zwijgend zat op zijn steenen bank; hij had de wijde broek gemakkelijk opgesjord in het kruis en joeg den rook uit zijn kiffpijpje, uit een kleinen rooden kop en dikken rieten steel met gouddraad omwonden, door zijn wijde neusgaten heen, onder zijn zwartkijkende en star peinzende oogen door.
Men moge er om lachen; maar dat lichtje, evenals in het vertelsel van Duimken en in vele andere volksvertellingen, blonk mij in de oogen als eene star der hoop. Ik stapte er op aan en bleef, om het te bereiken, wel vijfmaal verder gaan dan ik had verwacht. Het was een klein, leemen huisje, tegen de baan naar Roslaer. Ik klopte, en men opende oogenblikkelijk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek