Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
En ijlen zal de sombre jacht Tot tijd volend is in zijn duur, Des daags in holle aardeschacht, Komt zij er uit in 't nachtlijk uur, Dit zijn de horen, hond en paard Die 's avonds soms verneemt de boer, Dan slaat hij 't kruis, door vrees vervaard, Als hij bemerkt het wild rumoer.
En toch, hoe welkom zijn mij nacht en dag, 't Zij voor den een de morgenrijp verdwijnt, 't Zij sterrig, donker, langzaam, de ander stijg' In 't loodblauw Oosten; want dan leiden zij De wiekloos-kruipende Uren, waarvan een Gelijk een sombre priester 't weigrig offer U, wreede koning, sleuren zal om 't bloed Te kussen van dees voeten bleek, die dan U trappen konden, als zoo'n slaaf in 't stof Niet werd veracht door hen.
Luister nu, mijn dierbare Aager, Bruidegom, al wat 'k behoef Is te weten hoe het gaat u In uw still' en sombre groef, Elken keer als gij verheugd zijt En 't geluk uw hart vermooit, Wordt mijn stille graf met blaad'ren, Rozenbladeren getooid. Elken keer als, lief, gij jammert En uw ziele tranen stort, Weet dan, dat mijn stille grafsteen Vol van somb'ren bloedstroom wordt.
Maar hij ijlde voort zonder te talmen, totdat hij de plaats bereikte waar de Vala vele jaren ongestoord had gerust, toen hij plechtig een tooverformule begon te zingen en de runen te trekken die de macht hadden de dooden op te roepen. Hij sprak driemaal in sombre wijzen Het lied dat doet de dooden rijzen: Tot uit den hollen grond een stem Sleepend en dof bereikte hem.
Maar wie zal klage' om wanbegrip en smaad die na geduldig en hartstochtelijk dingen één lichte zeegenwenk Hem kon ontwringen? Nog eenmaal zie 'k de blank gekante kroonen in klaren dag, in statig kalme pracht, als wilden zij, vóór 't ingaan van den nacht, nog éénmaal onomsluyerd aan mij toonen hun stralend Heil, omgord door sombre wouden Gij gaaft, Gebergte! Ik nam, en zal behouden! Goede Werking.
„O, zonlicht!” Op een dennenwoud van rotsen, Wier top mijn langste schaduw niet genaakt, Is ’t, of een sombre reus zijn hel bewaakt, En, wat zich roert, dreigt met granieten knotsen. Geen einde links, géen rechts; het duister braakt Gore gevaarten; eeuwge tranen trotsen Alleen de stilte en dood; de hars-toorts kraakt; De voet doet kei op kei in de’ afgrond klotsen.
"De sombre winter houdt de aarde omkneld, Maar toch daalt uit den hemel Een bloesemregen. En fladdrend komen witte blaadjes Op aarde neder. Komt uit de wolken De lente dan zoo vroeg reeds aangesneld? Kujohara No Fukayabu. Yuki-Onna. De sneeuwtijd heeft in Japan zijn karakteristieke schoonheid en is een geliefkoosd onderwerp bij Japansche dichters en kunstenaars.
THESEUS. Ziehier uw keus: gij sterft den dood, of zweert 't Verkeer met mannen voor uw leven af. Dus, schoone Hermia, beproef uzelf; Denk aan uw jeugdig bloed; stel u de vraag, Of, als ge uws vaders wenschen wederstreeft, Gij ook der nonnen dracht verduren kunt, En, steeds in 't sombre klooster ingesperd, Als kuische zuster levenslang den lof Der koude maan met matte liedren zingen!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek