Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
Hij, zeer verlegen, ontroerd door de geurige warmte dier omhelzing, die hij toch niet al te teeder mocht beantwoorden, verbrak dien hobbelenden stroom van gebroken zinnen alleen met een paar banale troostwoorden. Langzaam, langzaam aan, op den vollen, zachten toon zijner zware stem, liet zij hare melancholie wegwiegelen, als eene wemeling van rozenbladeren op een vliet.
Luister nu, mijn dierbare Aager, Bruidegom, al wat 'k behoef Is te weten hoe het gaat u In uw still' en sombre groef, Elken keer als gij verheugd zijt En 't geluk uw hart vermooit, Wordt mijn stille graf met blaad'ren, Rozenbladeren getooid. Elken keer als, lief, gij jammert En uw ziele tranen stort, Weet dan, dat mijn stille grafsteen Vol van somb'ren bloedstroom wordt.
Altijd de bedwelmende maat van die zachte duizelende wending, altijd dezelfde... En altijd, bij die wending, dat mooie kopje bij zijn schouder, dat ranke figuurtje in zijn arm, en altijd die roze wervelwind van ruischende plooitjes als een gedwarrel van rozenbladeren... En altijd die kroezende lokjes in haar nek en die zachte blankheid van hare schouders, als van twee lelies... Altijd, altijd...
Als kind van tien jaar was ik deze kamer binnen geslopen, dit hemelsch verblijf van rozenbladeren en snuisterijen; en toen ik zonder een bepaald doel het boek opende, viel mijn oog op bovenstaande dichtregels. Voor het eerst in mijn leven werd ik getroffen door de schoonheid van het rhytme, van muziek in woorden. De verzen hechtten zich vast in mijn brein.
Evenzoo had men om iederen beker een rozen- of myrtenkrans gevlochten . Over de geheele oppervlakte der zaal waren rozenbladeren gestrooid, terwijl langs de gladde, wit gepleisterde muren een tal van lampen hingen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek