Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Hij zeide dit op een toon, die zijn groote vreugde verried. "Komt het hierheen?" vroeg Gideon Spilett. "Ik kan het nog niet met zekerheid zeggen," gaf Pencroff ten antwoord; "want alleen zijn mast is pas zichtbaar, en men ziet niets van den romp." "Wat moeten wij doen?" vroeg de knaap. "Wachten," antwoordde Cyrus Smith.
Het was zeer waarschijnlijk dat zij, toen de brik uiteen was geslagen, naar het binnengedeelte van het eiland waren gevlucht. "Later zullen wij ons met hen bezighouden," zeide Cyrus Smith toen. "Zij kunnen nog gevaarlijk wezen, daar ze gewapend zijn, maar wij zijn zes tegen zes, de kansen staan dus gelijk. Alzoo spoed gemaakt!"
Tweede nacht. Het eiland Tabor. Onderzoek van de kust. Het bosch wordt doorzocht. Niemand. Dieren. Planten. Een verlaten hut. "Een schipbreukeling!" riep Pencroff uit, "op eenige honderden mijlen van ons, op het eiland Tabor! O! mijnheer Cyrus, nu zult gij u toch niet meer tegen mijn reisplan verzetten!" "Neen, Pencroff," antwoordde Cyrus Smith, "en gij moet zoo spoedig mogelijk vertrekken."
Zoo eenig zeemonster verrast was geworden door het onverwachts afdrijven van het water, dan had het nu toch het strand bereikt. Toch kon de ingenieur, die met alle aandacht luisterde en het oog steeds in de diepte gevestigd hield, geen enkel woord uiten. De matroos naderde hem toen en stootte hem aan: "Mijnheer Smith!" zeide hij.
Deze wijs van met elkander gemeenschap te hebben, had twee wezenlijke voordeelen, in de eerste plaats konden zij zich overtuigen dat Ayrton aanwezig was, en in de tweede plaats was hij nu niet geheel van hen afgezonderd. Toch liet Cyrus Smith nooit een week voorbijgaan zonder Ayrton te bezoeken, en deze kwam van tijd tot tijd in het Rotshuis, waar hem steeds een hartelijke ontvangst wachtte.
Tegen vier uur een uur nadat zij geseind hadden kwam Ayrton in het Rotshuis. Hij trad de zaal binnen, met de woorden: "Ik ben tot uw orders, mijne heeren!" Cyrus Smith stak hem, zooals altijd, de hand toe en geleidde hem naar het venster. "Ayrton," zeide hij, "wij lieten u hier komen, omdat we een zeer ernstig onderwerp te bespreken hadden. Er is een schip in het gezicht."
"Gelooft ge dat dit van eenig nut is?" vroeg de ingenieur. "Het is niet alleen nuttig, maar noodig! Want, hoe zouden wij anders weten hoe ver ons geschut draagt." "Laat ons het dan beproeven," zeide Cyrus Smith. Het sprak van zelf dat de vier kanonnen in den besten toestand waren. Zoodra zij ze uit het water hadden gehaald, was de eerste zorg van den matroos geweest ze nauwkeurig na te zien.
Gideon Spilett, Harbert, Nab en Pencroff, voorgegaan door den ingenieur, waren de handigste werklieden geworden. De noodzakelijkheid is de meesteres naar wie men het meest luistert en die het beste onderwijst. Cyrus Smith had nu een voldoende hoeveelheid van dit gekristalliseerde sulfaat van ijzer, waaruit zij nu het zwavelzuur moesten trekken.
Cyrus Smith begreep echter wat er in de ziel van den schuldige omging, die waarschijnlijk vreesde dat men hem over zijn verleden zou ondervragen; hij hield hem bij de hand terug en zeide: "Vriend, wij zijn niet alleen metgezellen voor u, maar wij zijn vrienden. Dit wilde ik u slechts zeggen; nu luister ik naar hetgeen gij mij wilt vragen." De onbekende streek met zijn hand over zijn oogen.
Die koffer... daar... bevat millioenen diamanten, grootendeels herinneringen aan den tijd, dat ik als vader en echtgenoot, bijna aan het geluk geloofd heb, en een aantal paarlen, door mijne vrienden en mij uit de diepte der zee verzameld. Met die schatten zult gij eenmaal veel goeds kunnen verrichten. Aan handen als de uwe, mijnheer Smith, en die uwer metgezellen, is het geld wel vertrouwd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek