Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Men kan met luchtschepen niet gaan waar men wil, wij weten er van mee te spreken! Geloof mij, het beste was, als wij een sterke boot vervaardigden van een twintig tonnen en gij maaktet van dit linnen een fokkezeil en een stagzeil. Met het overige kunnen wij ons kleeden!" "Wij zullen zien, Pencroff," antwoordde Cyrus Smith, "wij zullen zien."
Tegen vijf uur 's avonds keerden Cyrus Smith en zijn vrienden naar hun woning terug over de brug, welke zij den vorigen ochtend gemaakt hadden. Om acht uur 's avonds zaten zij weder bij elkaar in het Rotshuis. De vallen. Vossen. Wilde zwijnen. Sneeuwstorm. De mandenmakers. De grootste koude. Kristallisatie van suiker. De geheimzinnige put. Plan tot onderzoek. De hagelkorrel.
"Toen deze ongelukkige op het eiland Tabor was, wist hij dat hij alleen was! Hier weet hij dat zijn gelijken hem wachten! Hij heeft een gedeelte van zijn leven verraden; die berouwvolle zondaar zal het overige komen mededeelen, en van dien dag af zal hij tot de onzen behooren!" De woorden van Cyrus Smith werden bewaarheid.
Zij hadden slechts een man voor oogen, waar Pencroff en Nab gemeend hadden een god te vinden, en die man was stervende. Maar hoe kende Cyrus Smith kapitein Nemo? Waarom was deze zoo plotseling opgerezen toen hij dien naam hoorde, dien hij waande dat aan niemand bekend was?...
Maar te midden van die sneeuwjacht, die hevig als in de poolstreken was, konden noch Cyrus Smith, noch zijn metgezellen zich buiten wagen, hoe gaarne zij dit ook gedaan hadden. Zij bleven dus vijf dagen, van 20 tot 25 Augustus, opgesloten. Zij hoorden den wind in de bosschen loeien, die er zeker onder moesten lijden.
Cyrus Smith had zijn krachten weder teruggekregen en staarde, in gepeins verzonken, naar den top van den berg, dien zij den volgenden dag zouden bestijgen. Die berg lag ongeveer op zes mijlen noord-westelijk en verhief zich, naar zijn schatting, drie duizend vijf honderd voet boven de oppervlakte der zee.
Maar daar zij niet dan langs den linkeroever van de Mercy de vlakte konden bereiken, was het voldoende om een onoverkomelijken hinderpaal aan deze vossen te stellen op dat smalle gedeelte van den oever tusschen de rivier en de rots. Allen begrepen dit, en op bevel van Cyrus Smith, gingen zij naar de aangewezen plaats, terwijl de vossen in de duisternis voortsnelden.
Diens macht openbaarde zich geen enkele maal. Trouwens het was ook niet noodig, want de kolonisten werden door niets in hun vreedzaam leven gestoord. Cyrus Smith merkte zelfs op, dat, zoo er door de rotsmassa heen gemeenschap had bestaan tusschen den onbekende en de bewoners van het Rotshuis en zoo Top die als het ware vermoed had, deze gemeenschap althans in dezen tijd niet bestond.
Het plan van Cyrus Smith. De gevel van het Rotshuis. De touwladder. De droomen van Pencroff. De welriekende planten. Konijnenholen. Afleiding van het water. Uitzicht uit het Rotshuis. Den volgenden morgen, den 22sten Mei, vingen zij aan hun nieuwe woning in orde te brengen.
"En mijnheer Smith zal weder verlegen zitten om deze plotselinge verdwijning te verklaren!" dacht Harbert. "Nu," zeide Nab, die zijn teleurstelling wilde verbergen, "laten wij er niet over spreken." "Integendeel Nab, wij moeten het juist vertellen," hernam Harbert. En zij keerden nu met het wagentje, dat van geen nut was geweest, naar het Rotshuis terug.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek