Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
En was dit oudtijds reeds het geval, ook nog heden spreekt men zulk eenen man veelal als smid aan, en wordt hy, vooral in dorpen en kleine steden, steeds zóó genoemd, zoodat menigeen die dageliks met den smid omgaat, 's mans eigen naam niet kent. Van daar dat ook het woord smid, smith zelf by de oude Germanen wel als een mansvóórnaam gebruikt werd.
Smith beschrijft het land, waardoor hij dien dag reisde, als dun bedekt met gras, met struiken van omtrent vier voet hoogte, en nog dunner met mimosa-boschjes. Niets belette den wagens in bijna rechte lijn voort te gaan.
"Neen, neen Ayrton," sprak Cyrus Smith levendig, "neen Ayrton, Pencroff wantrouwt u niet, gij hebt zijn woorden verkeerd begrepen." "Inderdaad," zeide de matroos, "ik stel Ayrton slechts voor hem tot het eilandje te vergezellen, het kan zijn, hoewel het niet waarschijnlijk is, dat eenige van die schelmen op de kust zwerven, en twee mannen zijn dan niet te veel, om te waarschuwen.
Ik zal dan hierboven deel hebben aan uw werken, en ik ben er niet bevreesd voor!" Na eenige oogenblikken rust ging kapitein Nemo voort: "Morgen kunt gij dien koffer nemen, en moet gij deze zaal verlaten en de deur sluiten; vervolgens moet gij naar het dek van de Nautilus gaan door het luik, dat gij eveneens moet sluiten." "Wij zullen het doen, kapitein," antwoordde Cyrus Smith. "Goed.
Op dit oogenblik bereikte de lava-stroom het meer, nadat hij zich een weg had gebaand door de prachtige boomen, die hij verzwolgen had. Daar vormde de grond een ondiep dal en zoo dit breeder ware geweest, zou het misschien voldoende zijn geweest om den stroom in te perken. "Aan het werk!" riep Cyrus Smith. Allen begrepen de gedachte van den ingenieur.
Hoe kunt gij aannemen dat die ongelukkige kon schrijven en die flesch daarop in zee heeft geworpen, zonder eenige herinnering daarvan behouden te hebben?" "Hij is het ook niet, die haar in zee heeft geworpen, beste Spilett." "Dus, gij gelooft nog...." "Ik geloof niets en ik weet niets!" antwoordde Cyrus Smith, den reporter in de rede vallende.
"Wat wilt gij, beste vriend?" vroeg de ingenieur alsof hij uit een droom ontwaakte. "De toortsen gaan bijna uit." "Vooruit dan!" antwoordde Cyrus Smith. Zij verlieten nu de grot en gingen naar boven. Top sloot den kleinen stoet, maar liet nog steeds een geknor hooren. Tegen vier uur hadden zij de opening van de gang bereikt, juist toen de toortsen van Nab en Smith uitdoofden.
Gideon Spilett stond op na hem lang met aandacht gadegeslagen te hebben. "Hij leeft!" zeide hij. Pencroff knielde thans op zijn beurt naast Cyrus Smith neder; ook hij hoorde het kloppen van het hart en zijn lippen voelden den adem van den ingenieur. Harbert snelde naar buiten, om op verzoek van den correspondent water te halen. Een honderd passen ver vond hij een helder stroomend beekje.
Hun terugkomst. Allen vooruit. Een open deur. Een verlicht venster. Bij het maanlicht. Den 18den Februari bracht men weder door met vergeefs te zoeken naar een spoor van de indringers. "Het verwondert mij niet," zeide Cyrus Smith tot zijn lotgenooten. "Zij hebben bij hun ontschepen aan Wrakpunt ongeveer denzelfden weg gevolgd, dien wij nu gehouden hebben.
Een zucht ontsnapte aan de borst van Cyrus Smith en het scheen zelfs dat hij wilde beproeven eenige woorden te spreken. "Wij zullen hem behouden!" riep de reporter. Nab kreeg bij deze woorden weer eenige hoop. Hij ontkleedde zijn meester om te zien of hij ook ergens gewond was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek