Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Cyrus Smith keek aandachtig naar de dikke rookwolk en luisterde zelfs of hij geen verwijderd geraas hoorde. Toen keerde hij naar zijn metgezellen terug, waarvan hij zich eenige schreden verwijderd had en zeide: "Inderdaad, vrienden, er heeft een gewichtige verandering plaats gehad.
Daar lag het eiland Lincoln en dit vuur, waarschijnlijk door Cyrus Smith ontstoken, gaf hun den weg aan, dien zij moesten volgen. Pencroff, die te veel naar het noorden had aangehouden, veranderde van koers en wendde den steven naar dat vuur, dat als een ster van de eerste grootte aan den horizon schitterde. De terugkomst. Onderling overleg. Cyrus Smith en de onbekende. De ballonhaven. Tranen.
Hier moesten zij volgens Ayrton de kruitkamer vinden. Cyrus Smith, die van meening was dat het springen niet hierdoor teweeg was gebracht, achtte het zeer wel mogelijk, dat nog eenige vaten gespaard waren gebleven, daar het kruit gewoonlijk in metalen omhulsels wordt geborgen en dus weinig van het water zou geleden hebben. Dit was inderdaad het geval.
Toch moest Cyrus Smith tot het besluit komen, toen hij den snellen stroom gadesloeg, dat hij en zijn vrienden zich verder van de westelijke kust bevonden dan zij eerst gemeend hadden. De rivier werd echter langzamerhand breeder en het water kalmer.
"Laten wij er blijven," antwoordde Cyrus Smith, "er is provisie genoeg, en wij zijn in het middelpunt van onze verkenningen. Wanneer het noodig is kan de wagen snel genoeg naar het Rotshuis rijden. "Goed," zeide de zeeman. "Eén opmerking slechts." "Welke?" "Het goede jaargetijde loopt ten einde, en wij moeten niet vergeten dat wij nog een tocht op zee te doen hebben."
Men zag dat een slepende ziekte hem langzaam ondermijnd had, maar zijn stem scheen nog krachtig, toen hij op een toon, die verwondering aan den dag legde, de volgende woorden in het engelsch sprak: "Ik heb geen naam, mijnheer." "Ik ken u!" antwoordde Cyrus Smith. Kapitein Nemo wierp een doordringenden blik op den ingenieur, alsof hij hem wilde vernietigen.
Het beste ware hen te voorkomen; maar elke onderneming om het eiland van die schurken te bevrijden, hing geheel af van den toestand van Harbert. Cyrus Smith had inderdaad al zijn krachten wel noodig, en niemand mocht op dit oogenblik het Rotshuis verlaten. De ingenieur en Nab kwamen op de bergvlakte. De velden waren platgetrapt en de oogst was verwoest.
Hier op ging Smith met eene groote vrymoedigheid naar boven: maar den beul aan de deur vindende, trad hy in de Raadkamer, zeggende: «Wat, wilt gy uw gebod met bloed schryven; door de handen van een beul?"
Nab sneed eenig harsachtige takken af. Nab en Harbert snelden naar den oever van het meer, waar een aantal boomen stonden, en spoedig keerden zij terug, beladen met takken, waarvan zij flambouwen maakten. Zij ontstaken ze met hun vuursteenen en met Cyrus Smith aan het hoofd drongen zij die donkere gang binnen, die tot hiertoe door het instroomende water was gevuld.
"Mijnheer Cyrus!" riep de zeeman uit, "onze werkdagen zijn geteld, en wanneer gij ook heengaat, hebben wij vier armen minder! "Wij komen den volgenden morgen terug," antwoordde Cyrus Smith, "maar ik moet noodzakelijk naar de kraal.... Ik wil weten hoe het met de uitbarsting gesteld is." "De uitbarsting! de uitbarsting!" bromde Pencroff.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek