Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Kruit had Cyrus Smith genoeg kunnen maken, want hij had salpeter, zwavel en koolstof tot zijn beschikking; maar deze bereiding eischt de grootste zorg en zonder daartoe vervaardigde werktuigen, is het moeilijk de goede soort te leveren.
Cyrus Smith lag in een diepen slaap en ontwaakte niet. De grond voor de schoorsteenen was geheel door den opgekomen vloed doorweekt. Pencroff snelde naar binnen, want plotseling had zich een gedachte van hem meester gemaakt. Oogenblikkelijk daarop keerde hij terug en staarde roerloos zijn vrienden aan.... Het vuur was uitgedoofd. De tondel die de plaats van zwam kon innemen was verdwenen.
Men oordeele over de wanhoop van Cyrus Smith en zijn lotgenooten, toen zij de volgende woorden lazen: "Vrijdag, 6 uur in den morgen. "De boeven meester van de bergvlakte. "Nab." Zij zagen elkander aan, zonder een woord te spreken en keerden in het huis terug. Wat moesten zij doen? Nu de boeven op de bergvlakte waren, zou alles daar verwoest en vernield zijn.
Maar hij, die dezen slag met den hamer zou moeten toebrengen, kon dit niet doen, zonder zelf het slachtoffer der bewerking te worden. Cyrus Smith kwam nu op het denkbeeld om een stuk ijzer vlak boven de opening der mijn aan een eind koord te hangen.
Toen Cyrus Smith en zijn vrienden weder tot bewustzijn kwamen, dank zij de zorgen, waarmede zij nu overladen werden, bevonden zij zich in een kajuit van de stoomboot, zonder zich te kunnen begrijpen, op welke wijze zij den dood ontsnapt waren. Eén woord van Ayrton was voldoende om hun alles te doen begrijpen. "De Duncan!" mompelde hij. "De Duncan!" antwoordde Cyrus Smith.
Wij hebben op deze kale rotsen slechts den dood in het vooruitzicht, waarop het vergaan van het eiland ons niet lang zal doen wachten!" "Dan," riep Pencroff, zijn armen over de borst kruisende en met zijn voet op den grond stampende, "dan is het onnoodig, niet waar, dat wij langer aan de boot werken?" "Pencroff," antwoordde Cyrus Smith, "wij moeten onzen plicht vervullen tot het einde toe."
Tegen den middag gevoelde Cyrus Smith zich in staat, gesteund door den arm van Spilett, naar de schoorsteenen te gaan. Men bracht nu de draagbaar. Cyrus Smith strekte zich op het mos en de droge bladeren uit, terwijl Pencroff en Nab de baar tusschen zich namen.
"En zij zullen hem niet meer vinden!" merkte Harbert op. "Maar," zeide Pencroff, "dan moeten wij terugkeeren en...." "Vrienden," viel Cyrus Smith in, "laten wij dit punt niet behandelen voor wij weten waaraan wij ons te houden hebben.
Of zou het misschien zich tevreden stellen de kust in oogenschouw te nemen, en daarop weder zee kiezen? Binnen het uur zouden zij dit alles weten. De kolonisten moesten dus tot zoolang geduld hebben. Cyrus Smith had niet zonder angst het verdachte schip zijn zwarte vlag zien hijschen. Was dit niet een bepaalde bedreiging tegen het werk dat zijn vrienden en hij hadden tot stand gebracht?
Cyrus Smith en Nab werden in het vertrouwen genomen en de zeeman vermoedde niets gedurende al den tijd die er noodig was om de kleine bladeren te drogen, te hakken en op warme steenen te eesten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek