Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 september 2025
Hij vluchtte, hij zwierf twee dagen in vrijheid op het veld, zoo het vrijheid kon heeten, vervolgd te worden, elk oogenblik angstig om te zien, bij ieder gerucht te schrikken, voor alles bevreesd te zijn, voor den rookenden schoorsteen, voor den voorbijganger, voor den blaffenden hond, voor het galoppeerend paard, voor de slaande klok, voor den dag, wijl men dan ziet, voor den nacht, wijl men dan niet ziet, voor den weg, voor het pad, voor de haag, voor den slaap.
Een huisschalk hield hem terug, onder voorwendsel dat de heer proost bevolen had niemand tot hem toe te laten, wie het ook ware. Hij was zeer aangedaan en bedrukt, en wilde alleen zijn. Maar Robrecht, daarop geene acht slaande, stiet de deur eener zaal open en verraste zijnen oom, waar hij met het hoofd op de beide handen voor eene tafel zat.
"Is dit waar, zoo spreek!" "Wie schuldig is, vraagt vergiffenis", antwoordde Arnulf. "Ik heb mijnen plicht gedaan." "Versteende trotschaard!" gromde de vorst, van ongeduld ter tafel slaande.
Met onbevangen blik stond hij daar achter zijnen lessenaar, de maat slaande met zijne lange liniaal, en uit volle borst meezingende: Mijn eerst gevoel zij dankbaarheid, Waarmee 'k tot God genake, Als 't morgenlicht zijn stralen spreidt En ik verkwikt ontwake.
Zij zag hem schuchter vragend in het energiek gelaat, dat nu eens door de zon helder verlicht, dan weer door het lommer der linden ten volle beschaduwd werd, en wachtte, wat hij verder zeggen zou; maar hij ging met den stok op het kiezelzand slaande zwijgend naast haar voort, alsof hij zijn gedachten eerst wilde verzamelen.
"Ik heb het al gevreesd," zeide de Graaf, wrevelig met de vuist op tafel slaande, toen hem dit antwoord voor de vijfde maal gebracht werd: "wanneer zal men eens vaartuigen uitvinden, die niet van den wind afhangen?"
De donkere gestalte van den dokter met zijn om zich heen slaande zweep rees en daalde tegen de vlam. Hij zag het paard staan, half verborgen door den gloed, met een rat aan zijn keel. In de duisternis, die tegen den kerkhofmuur opstond, schitterden de oogen van een tweede monster kwaadaardig.
Met deze woorden haalde hij een pistool uit en schoot het in de lucht af. "Wat zal dit?" riep Falckestein, de hand aan 't zwaard slaande. En, om aan zijn woorden nog meer klem bij te zetten, haalde hij den haan over. "Om Gods wil!" gilde de Graaf, wien het klamme zweet aan alle kanten uitbrak. "Welke menschen, Feurich! Mijn vrienden!" "Beraad u kort," herhaalde Eugenio en hief het pistool omhoog.
Al zijn schuldeischers in Holland en Brabant zenden hem verwenschingen na, als hij het land verlaat, zij kennen de ware geschiedenis van zijn standbeeld niet. Zelfs Requesens, zijn opvolger, geloof slaande aan de praatjes van de soldaten, haalt het groote standbeeld van Alva omver en laat naar den schat graven om niets te vinden dan het onderaardsche gewelf, dat eens de bergplaats er van was.
"Den moed zult gij althans nimmer verliezen, mijn waarde Botbergen!" zeide Mom. "Neen," hervatte deze, "maar wat helpt deze, wanneer...." "Zoo meen ik het niet," viel hem de Ambtman in de rede: "men kan niet verliezen wat men nooit gehad heeft." "Was zum henker!" riep Botbergen uit, de hand aan het gevest van den degen slaande, "indien een ander dan Jakobus Mom mij zulk een beleediging zeide."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek