Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juli 2025
"De henker hale die nauwgezetheid!" zeide Sander, op de lippen bijtende: "de man, wien ik dat sommetje afhandig heb gemaakt, was een vreemdeling, die wellicht te Moskou of te Weenen te huis behoort en wien ik het niet kan terugzenden. Ik wil er mij van ontdoen: kan ik beter handelen, dan door het aan aalmoezen te besteden?
DANDYN. Gaat voort, ’k versta je, wilt uw zaaken maar verweeren. JERONIMO. Myn Heer... WOUTER. Zie daar, daar voert de drommel hem weêr weg. GRAVIN. Ach! JERONIMO. Is ’t alree gedaan? ja wel; ziedaar ik zeg, Daar speelt de henker meê; ’k begin maar zo te praaten... LEANDER in zyn oude gewaad, JERONIMO, DE GRAVIN, WOUTER. LEANDER. Messieurs, wilt gy ons wel met rust en vreeden laaten?
"Ik heb 60,000 francs," zeide hij nog later, toen hij mij dit geval vertelde, "en gelukkiglijk staat mijn hoofd nog vast op mijn romp. Laat de alcade naar den henker loopen! Met de eerste de beste gelegenheid keer ik naar Frankrijk terug."
Ik dacht, dat gij het portret zocht." "Wat henker! jou oolijke schalk! houdje ons voor de mallen! Ik zal je leeren...." Joan, die in het kasteel zijns vaders voor niemand vreesde, daar hij zeer wel wist, dat geen mensch er ongestraft eenig geweld zou mogen uitoefenen, zag den wachtmeester spotachtig aan, maakte een diepe buiging en liep de zaal uit.
"Te henker ja, daar heb ik met m'n zieke karkas niet aan gedacht. Ei ei, gaat morgen de kogel door de kerk, ha ha! 's-Lands wijs, 's-lands eer! Wel ja, waarom niet! Mooie vrouw! charmant mooie vrouw, waarachtig!" "Ik moest u dit alleen herinneren majoor, omdat ik nu een groote veertien dagen vanhuis denk te gaan." "Wat blief je, vanhuis? Op reis? Jij als dokter op reis?
De stuurman deed het en richtte den steven naar den Oost-Indievaarder De Struis, kapitein Adriaen Cruick. Zulk een rijke buit zou den Engelschman welkom zijn! Met woede wordt hij aangevallen, maar Cruick geeft leer om leer. "Wat henker! is er dan geen mensch, die dien armen vent bijstaat, dan zullen wij het doen!" zeide Tromp. "Kan je geschut het halen, Gerrit?" "Jawel, Ammiraal, 'eel best!"
"Den moed zult gij althans nimmer verliezen, mijn waarde Botbergen!" zeide Mom. "Neen," hervatte deze, "maar wat helpt deze, wanneer...." "Zoo meen ik het niet," viel hem de Ambtman in de rede: "men kan niet verliezen wat men nooit gehad heeft." "Was zum henker!" riep Botbergen uit, de hand aan het gevest van den degen slaande, "indien een ander dan Jakobus Mom mij zulk een beleediging zeide."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek