Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
Hij voelde een namelooze beklemming en werd schreiend wakker. Reeds lang zat Johannes te wachten. De lucht was kil, en groote wolken dreven dicht over de aarde, in statige, eindelooze opvolging. Ze breidden sombergrauwe, wijd golvende mantels uit en krulden haar trotsche koppen in het klare licht, dat daarboven scheen.
Heb ik je niet voorspeld dat we met dat ellendig dier niet konden reizen! Zij gaven geen antwoord. Zij bukten gedwee en ongelukkig 't schreiend hoofd. Daar stonden zij nu, alleen als vluchtelingen in den vreemde, met hun bagage en hun hond, terwijl het mooie, groote schip, dat hen naar 't land van gastvrijheid en weelde zou brengen, zonder hen de haven uitvoer.
Nu begrijpt ze er niets meer van, en snelt naar beneden, bijna loopt ze Mademoiselle omver, en hoort geen woord van haar vermaning om toch zoo onbesuisd niet te loopen. »Mama, Mama, is het er niet? Papa vertelde het toch.« »Wat lief kind, wat?« »Het kindje, het kindje van de Koningin,« en schreiend bracht ze het uit; »is het Prinsesje er niet?«
"Miss Ellis zelf is er altijd al om half vier uit om ons wakker te kunnen bellen...." Hedwig zuchtte; ze was nog zóó weinig uitgerust! En wat een tooneel zag zij voor zich! Bibberend, half schreiend van de koude, stonden daar de arme kinderen zich aan te kleeden of te wachten, tot haar beurt zou komen om zich te wasschen.
"Wat doe ik dan?" vroeg hij met lippen trillende van hartstocht. "Nu je weet immers wel, dat je het die beste juffr. Bruin op schandelijke wijze lastig maakt, dat je haar kwelt. Voor zulk een jongen kan ik geen liefde voelen", zei ik op minachtenden toon. Schreiend wierp hij zich om mijn hals en riep vol gloed uit: "Ik zal Juffr. Bruin nooit meer plagen en haar verder aardig behandelen."
En in haar grenzenlooze eenzaamheid aan den uitersten rand van het leven, dat zij zich genoodzaakt voelde op te geven, werd dit voor haar als een flauwe schemering van moedervreugde, alsof ze haar schreiend kindje in de armen hield en 't met zich droeg naar de gezegende rust. Maar Abraham! dat kind, dat ze had, was hij dan zoo heelemaal voor haar verloren, dat ze hem onmogelijk kon herwinnen?
En om hem heen herhalen de bedienden schreiend, als een echo: "hij was een goed huisheer. Ach God, onze Heer. Hij heeft het paard, dat den heuvel opging, niet voortgezweept; hij heeft de koeien geen honger laten lijden in den winter." Zonder dat iemand het merkte, is een arm man de deur ingekomen om wat eten te vragen.
»Nee, meester,« klonk het zacht en half schreiend. »Ja, nou zit je allebei met tranen in je oogen. Nou heb je spijt; maar je had eerder moeten nadenken. 't Is geen manier van doen. Maar je hebt nog niet geantwoord: wat moest je in dien winkel?« »We hadden..... hadden..... nog..... niets..... voor moeder..... en toen..... toen..... hebben we.....«
»Laat hem praten, Jan, en stoor er je niet aan,» zei ik, om Jan te troosten. »De valschaard! Wat denkt hij wel? Maar bang ben ik niet van hem!» zei Jan schreiend om den hoon, die zijn ouders was aangedaan. Wij gingen nu de kerk binnen, en ik begon te spelen. Maar Jan kwam niet bij me staan, zooals hij gewoonlijk deed. Hij bleef op de trappers en telkens hoorde ik hem snikken.
»Kom, juffrouw! kom, een beetje couragie, een schreiend bruidje maakt een lachend vrouwtje; zie toch, ze staan zoo erg mooi die groote parels." »Weg er mee! weg er mee! het zijn geen paarlen, het zijn slangen!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek