Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
"Gelukkig dat we het op tijd ontdekt hebben." Bertie zat daar als verlamd. Er was geen kleur in zijn gezicht. Hij trachtte te spreken, maar het resultaat was slechts een onduidelijk gorgelen. Allen keken hem angstig aan. "Zeg het niet, kerel, zeg het niet!" schreeuwde McTavish, in hevige spanning.
Mevena bezon zich, dat de monnik heen zou gaan nu zij bij Rogier was; zij vroeg naar hem en toen zij hoorde, dat hij vervolgd werd door messer Montefeltre, schoon niemand wist waarom, en waarschijnlijk al gevangen was, toen schreeuwde ze en beefde op haar beenen.
Anderen sprongen op het voor-balkon en deden hun best om de deur open te duwen, die op allerlei manieren versperd moest worden. Sommigen klommen zelfs boven op den wagen en bukten zich voorover tot voor de vensters, waar zij niet van daan te krijgen waren zoo lang ze niet door eenen kogel geraakt werden. Napoleona schreeuwde het uit van angst.
Joa joajik, meniere, antwoordde deze argeloos en opgelucht dat hij zijn natuurlijk dialect mocht spreken. Hawèl, mijne vriend, zeg gij aan ouen baron dat hij.... en in zijn verontwaardigde opgewondenheid liet de Groote Musicus iets los dat de meisjes deed gillen en mijzelf als een oorveeg in 't gezicht trof. Ploert! schreeuwde ik hem woedend toe. De huisknecht zei geen woord meer.
De andere aanwezigen, denkende dat hij een moord zou begaan, kwamen in beroering. "Laat me begaan," schreeuwde Ibarra nogmaals met dreigende stem. "Wat? Is er iemand soms bang dat ik mijn handen zal bevuilen met onrein bloed? Heb ik dan niet gezegd dat mijn geweten volkomen rustig was? Laat ons begaan!
Ze kozen allen het laatste en na een kort gebed tot onzen Lieven Heer stak Claessensz, zelf den brand in 't kruit en ... vloog toen met de zijnen in de lucht. Twee er van zijn half dood in de handen van den vijand gevallen. Die moeten dat zeker verteld hebben! Hoe vind-je 't, Huib, mooi, hé?" "Ja, mooi, mooi!" riep ik en schreeuwde: "Leve Reinier Claessensz!"
»Ik zeg maar," schreeuwde een scheepsbarbier, een klein, zwetserig kereltje, met hooge, gillende stem: »Ik zeg maar, dat het nu feitelijk bewezen is, dat de berekeningen van schipper Van Halen juist waren. En dat heb ik altijd gezegd, ofschoon ieder indertijd volhield, dat de uitvinding van den knappen schipper geen halve duit waard was!"
"Neen!" schreeuwde zij zoo hard zij kon, "buurvrouw zal niet meer eten. Buurvrouw is overleden." "Zoo!" zei de doove, het hoofd op en neder bewegende, alsof zij het volmaakt verstaan had, "slaapt buurvrouw? Zoo, zoo; dat is goed! dat wist ik niet. Ik zag den dokter binnengaan," vervolgde zij tot mij, "en ik docht, daar is zeker wat an de hand. Wat schort buurvrouw eindelijk?"
De knappe meid, die hem dikwijls gezelschap hield, poogde te vergeefs hem op te fleuren. Hij werd chagrijnig onder haar voorkomendheid en eens, toen zij hem nog eens van het lekker bier wilde doen proeven, waarop hij vroeger zoo gesteld was, werd hij plotseling woedend en schreeuwde dreigend dat ze daarover zwijgen moest, of dat hij haar op straat zou gooien.
Gelach was op de gezichten en Leon, driftig zich makend, purper-komiek, schreeuwde opnieuw tot Juda, den baas: "Cheffie, laat ze d'r hande boven de bank houe!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek