Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juli 2025
Toorn en smert scheurden zijne hersens vaneen en hij wist geen daad aan te vangen: een straffe of een afkeer.... Hij wilde dan verder weten. 't Schorde in zijn keel: Met wien?... Zeg me met wien?... Ze antwoordde niet. Het licht begon te schemeren vóor zijne oogen, te waggelen ommentweer en donkere wolken rolden opwaarts uit purperen kuilen.
Maak dad-je te vrete krijg, luie verdommeling!"... "...Zolledareteit!", schorde Nathan: "zorg dad-je ouwe blinde tante en 't schaap dad-je daar draag niet krippeere van honger!.... Wat maak jij je de zappel om zolledareteit!"...
»Flink raak grijpen maar!" bemoedigde Jakob zijn broer, die er in dit oogenblik allerellendigst uitzag. »Ja, mijn jongen, grijp maar ferm toe!" schorde zijns vaders ontroerde en hokkende stem: »Het geluk is voor de brutaalsten!" Maar Willem schudde treurig het hoofd; het lag hem zoo bij, dat hij wel een laag nummer zou trekken.
Want achter de zolderdeur schaterde 't ingehouden gelach van mevrouw en juffrouw Amélie gelach gelach op zòlder 's nachts bij half een.... "Jessis nog toe," schorde Chris voor 't laatst. Kobus porde 'r in 'r zij. De ooren naar de zolderdeur gerekt, de halzen gespannen, hielden ze zich aan de trapleuning vast. Juffrouw Amélie leek te dansen telkens schokte ze neer, dan bij de deur, dan verder af.
Er schorde een regen zoo vinnig, zoo knetter-scherend van striemslag dat de bladerlooze, angstige boomen, op zij van den weg, schreeuwende bogen, krakend in huivring, zwart en snijdend naar één richting. In de handen der dragers rukten de parapluies, flapperend , één, door den wind gegrepen, knerste om, baleinen verwrikt tot een kegel met wild-floepend doek. Er was geen mensch in de straat.
"Ja!... Waarachtig!..." schorde 't weer langs de balken van 't kamertje, "dáár hè-je meer dan gelijk in!" Maar Van Biesen gluurde schuins naar z'n vrouw, terwijl Paul op z'n plaats aan de tafel ging zitten, en hij zag dat ook zij haar bezorgden blik niet af-bracht van 't bruinig-bleeke gezicht met de diepe, zwaarmoedige oogen.
Jazzus!" , schorde hij, geen woorden vindend voor 't gevoel van vervreemding dat 'm terug dee wijken.
Goedele snikte. Hij lei zijne hand op haren schouder en sprak nu zonder drift, met een droeve zachtheid, een kleine stilte latend tusschen elk woord, om schoone en klaar en peiselijk te wezen. Daar schorde altemets een klank in zijne keel of 't was aleens, alsof hij zijn asem averechts ophaalde. Heb ik u zeer gedaan?
Star keek hij het raam uit, eerst naar het overzij-dak, felrood en dampend. Sufbleeke wolkjes krulden de goot langs en ook van de nattige pannen steeg als een waas het opdrogend vocht. Dan zag hij omlaag naar de kindren die samen gingen de poort door met Mijntje, de dochter van Suikerpeer. Achter hem schorde de schuier, hijgend met lang-dorre stooten.
"Denk-ie dan dat 't door de schil heengaat?" zei Jan, wijs: "as-die 'r 'n week inleit blijft-ie nòg om te vrete." "Nou, dat zou ìk wille zien, wat jij, Saar?" schorde Meijer. "Ik zou d'm niemeer luste as-die d'r 'n week in gelege heit", zei Saar, vinnig-happend, omdat de appel van ha
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek