United States or Christmas Island ? Vote for the TOP Country of the Week !
De eerste schooldag is een gewichtig moment in het leven van het kind. De kinderen verheugen zich op dezen dag, want in en buiten school wordt hun de eerste schrede op den weg der kennis en wetenschap niet zelden in den letterlijken zin des woords verzoet. Over de schoolfeesten, met name over den Gregoriusdag en het feest der Onnoozele Kinderen, werd reeds gesproken.
Ik kom ongetwijfeld tegen den herfst terug en ben van plan mij nog meer dan vroeger met het onderwijs bezig te houden. De goede reputatie van de school mag dus, nu ik er niet bij ben, niet verloren gaan, en er moeten zooveel mogelijk leerlingen worden aangenomen."
Wij hadden dien dag ter school verlof, en reeds driemaal had ik mijne goede moeder bij haar huiswerk in den weg geloopen. Ik stond, geheel onschuldig, gereed dit voor den vierden keer te doen, toen mijne moeder zei: "Hoor eens jongen, ik wenschte wel dat de schoolmeester je vandaag geen verlof gegeven hadde; want gij loopt mij telkens in den weg. Is er niets te doen voor je?"
Op de lagere school, toen ik een jaar of tien was, begon ik de verhaaltjes die wij moesten schrijven, in plaats van die in gewoon proza na te vertellen, in verzen, natuurlijk prulverzen, na te vertellen. Dat is het begin geweest.
Maar Bob luisterde al niet meer naar me. Hij trok zijn mond in den allervriendelijksten plooi en wachtte op de komst van zijn slachtoffer. Zijne oogen tintelden van plaaglust en blijkbaar was hij zoowel Mina en zijn natte pak als zijne stelten vergeten. Mietje de Veer was een dochtertje van den schoenmaker, en een van de domste kinderen van de geheele school.
Gy zyt een brave fatsoenlyke vrouw, en uw man... verkocht schoenen... Juffrouw Pieterse zag juffrouw Laps aan, met 'n zegevierenden blik. Ja meester, dat deet-i! Val my niet in de rede, juffrouw Pieterse. Uw overleden echtgenoot verkocht schoenen. Ik heb uwe kinderen op myne school gehad, van zóó groot af, tot de belydenis toe. Is dat niet waar, juffrouw Pieterse?
Een groot-opene, óver-lichte najaarsdag, zon zonder hitte, weinig wind.... In 't hart van het dorp wat meer geluiden..., tóch stil nog, want iedere klank had tijd te versterven. Om twaalf uur sloeg de torenklok, en kwamen de kinders uit school op hun klepprende klompjes.
Nu heb ik het, bij mijn ziel! Jullie zult nooit weer een voet in de school zetten! De jongens. Niet meer naar school? MEVR. STOCKMANN. Neen maar, Thomas.... DR. STOCKMANN. Nooit meer, zeg ik je! Ik zelf zal jullie onderwijzen ... dat is te zeggen jullie zult niet zoo maar gewone dingen leeren.... MORTEN. Hoera!
Zij kan dat succes bevorderen, eerstens door die school allen steun te geven, dien zij behoeft, voorts door op een of andere sprekende wijze te toonen prijs te stellen op den vooruitgang der Javaansche vrouw! Het Javaansche volk is, als andere kind-volken, uiterst gevoelig voor glans, geur, schittering. Welnu, men voldoe dááraan, maar gève dan tegelijk iets degelijks, iets blijvend goeds!
Men stopt haar weg om niet uit de school te klappen, waaruit schynt te blyken dat de diepte van den zin den opgang der verraderlyke klanken in den weg staat. Zinledige praatjes als de aangehaalde, hoe flauwer hoe liever, hebben méér kans op populariteit. Ze waren dan ook sans malice.
Woord Van De Dag