Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
Gij weet dat ik altijd u veel vriendschap en eerbied heb toegedragen; van den eersten dag des belegs ben ik er op bedacht geweest, ten minste u van den wreeden dood te verlossen, en nu ben ik alleenlijk hier om u te vragen of gij door mij behouden uit den burg en uit de stad wilt geleid worden." "Zoo in vollen dag, dwars door de Isegrims?" schertste de proost met eenen twijfellach.
"Gij zoudt het verdragen evenals Amelberga", bemerkte de oude vrouw. "Maar wat zoudt gij doen, Brigitta?" "Ik zou alle voedsel weigeren totdat de honger of de schaamte mij deed sterven. Reeds meer dan eens heb ik er aan gedacht. Wees zeker, ik zou zulke mishandeling niet lang overleven." "Nu, nu, dit is al grootspraak", schertste Amelberga, "zulke taal in den mond eener lijfeigene!"
Men was verwonderd, dat hij niet wederkeerde, en men schertste een weinig, meenend, dat hij zich op zijn eentje te goed had gedaan: ongetwijfeld was de zoete slaap zijn geest en ziel binnengedrongen, en waren zijn gedachten ver van de zorg dezer wereld. Ten leste werd de patroon ongeduldig; hij riep en vloekte, dat de kerel boven moest komen, en men kreet met luide stem in den kelder.
Zoo was overigens zijn gewoonte. "Hij schertste gaarne," zegt Fleury de Chaboulon. "De grond van zijn karakter was een vroolijke opgewektheid," zegt Gourgaud. "Hij vloeide over van kwinkslagen, die eer zonderling dan geestig waren," zegt Benjamin Constant. Deze vroolijkheid van een reus verdient, dat men er bij stilsta.
Toen een Athener bij een zekere gelegenheid schertste over de korte zwaarden der Spartanen, antwoordde hij: "En toch kunnen wij daarmede de harten onzer vijanden bereiken." Toen men hem vroeg, of hij voornemens was een muur om Sparta te bouwen, antwoordde hij: "Die stad is goed versterkt, die een muur van mannen in plaats van een van steenen bezit."
En toen Oblonsky een bevestigend antwoord ontving, vergat hij, door het verlangen zich zoo spoedig mogelijk te verwijderen, geheel de aangelegenheid zijner zuster en datgene, wat hij de gravin had willen verzoeken, en ijlde op de teenen loopend de kamer en het huis uit als uit een verpest verblijf en de straat op, waar hij nog een poos met den koetsier der droschke praatte en schertste om zoo maar weer tot bezinning te komen.
Zoo ver mogelijk! lachte zij steeds. Ik heb nog niemand gevonden, die me waard is, nog niemand! Trotsch ding, pedante nuf! schertste hij terug. Wacht maar, ze zullen je nog laten zitten! Zij lachte steeds vroolijker, steeds helderder om zijne bedreiging. Hij vond haar prachtig in dien lach.
Gij moet u het lot getroosten. Dakerlia zal wel zeker Robrechts echtgenoote worden." "Dit huwelijk is nog niet voltrokken!" gromde Disdir Vos met eene vonk van zegevierende blijdschap in de oogen. "Maar zijt gij zinneloos, mijn goede Disdir?" schertste Willem Van Wervick. "Alzoo, gij meent het nog mogelijk dat Dakerlia Wulf uwe vrouw worde?" "Wie weet?
Ook Nitetis had een onrustigen nacht. In de aan hare vertrekken grenzende gemeenschappelijke zaal der vrouwen zong en joelde en krakeelde men tot middernacht. Dikwijls herkende zij de krijschende stem van Boges, die met de aan zijne hoede toevertrouwden schertste en lachte.
Evenals vroeger schertste zij met haar vader, en voerde allerlei guitenstreken uit, die zelfs hare moeder hartelijk deden lachen. En nu was Kerstmis aanstaande. Toen de oude vrouw haar aanzag, fluisterde de kleine mond dicht aan haar oor, en zij verstond zoo iets van Christeskindje, van Kerstboomen, en Kerstgeschenken en van iets zoo heel, heel fraais voor tante, als zij zich niet kon voorstellen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek