Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
Zoo was overigens zijn gewoonte. "Hij schertste gaarne," zegt Fleury de Chaboulon. "De grond van zijn karakter was een vroolijke opgewektheid," zegt Gourgaud. "Hij vloeide over van kwinkslagen, die eer zonderling dan geestig waren," zegt Benjamin Constant. Deze vroolijkheid van een reus verdient, dat men er bij stilsta.
Zoo vonden de familie de Montholon, generaal Gourgaud, dokter O' Meara en de bedienden daar een verblijf, maar de gansche woning was vochtig, alles beschimmelde binnen een paar dagen en het krioelde er van ratten. Bertrand en zijn vrouw hadden op hun verzoek een woning gekregen aan den rand van het plateau; zij werden dus 's Keizers buren.
Hoewel velen, waaronder Savary en graaf Lobau, zich aanboden om de ballingschap met hem te deelen, ontvingen alleen de generaals Bertrand en Gourgaud, die reeds jaren lang tot zijn omgeving behoorden, voorts graaf de Montholon en graaf de Las Cases benevens eenige bedienden hiertoe verlof.
Behalve Gourgaud was reeds vroeger Las Cases van het eiland verwijderd.
Helena was vertrokken, had hieraan veel schuld, want door zijn verhalen aan Engelsche ministers, dat er geen sprake was van ziekte en dat Napoleon comedie speelde, wekte hij den indruk, dat Hudson Lowe gelijk had, dat de Keizer niets mankeerde. Terecht zegt ook Walter Scott, dat Gourgaud door zijn verhalen veel verkeerds voor Napoleon heeft uitgewerkt.
Ik roep die in van uw Koninklijke Hoogheid, als de machtigste, de standvastigste en de edelmoedigste mijner vijanden." Met dit schrijven moest generaal Gourgaud zich naar Londen naar den Regent begeven. Graaf de las Cases zou kapitein Maitland tevens meedeelen, dat de Keizer plan had den volgenden morgen bij dezen aan boord te komen. De generaal vertrok met het Engelsche korvet de Slaney.
Door tegenwind opgehouden, ankerde men eerst den 24en op de reede van Torbay. Half Engeland liep uit om hem te zien. Hij glimlachte bij 't aanschouwen van dit huldebetoon, hem door duizenden in roei- en zeilbooten gebracht, bij de woelige zee een gevaarlijk werk, dat zelfs menschenlevens kostte maar weldra verdween die glimlach, want Gourgaud kwam onverrichterzake uit Londen terug.
Dan kreeg Gourgaud een vermaning om met de anderen in vrede en vriendschap te leven en niet jaloersch te zijn op de las Cases, die toch zooveel ouder was dan hij en ook moest hij wel begrijpen, dat allen daar waren voor hem en voor hem alleen en dat hij liefst vroolijke, opgeruimde gezichten zag. In 't laatst van 1816 volgde er zelfs een uitbarsting.
Na een kortstondig bezoek aan Longwood, dat, verwaarloosd en vervallen, thans als koestal dienst deed, keerden ook Gourgaud, Bertrand en velen, die daar voorheen in ballingschap hadden geleefd, terug. Daarop werd de reis naar Frankrijk aanvaard. Den laatsten November d.a.v. liet het fregat het anker vallen in de haven van Cherbourg.
Geducht in zijn wiek geschoten zocht Gourgaud troost bij de familie Bertrand, maar deze troost was bitter schraal. "De Keizer is nu eenmaal zoo; zijn karakter veranderen kunnen wij niet. Je plicht doen en je verder aan niets storen, is nog het beste," zei de hofmaarschalk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek