Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
Geizan, de witte kat, hief rap haar kopje op, en Sörge, die half voorover boog, al duwend op een electrisch knopje, deed den wijden kroonluchter lichterlaaie schieten. Takker bracht de tijding dat Milly d'Orval wachtte in het klein salon, naast de eetzaal. Rupert vond haar daar in een donker gewaad en trillend van ingetogen woede.
Hij had wel ingezien dat, vroeg of laat, Vere zijn verraad zou vernemen; maar nooit hadden zijne gedachten lang bij die gebeurlijkheid stilgestaan. Ze kwam nu ineens. Ze viel in zijn leven als een bliksem en ze smeet hem uiteen. Wat moest hij doen? Wat zoude Vere doen? En hij beproefde om met objektieve traagheid zorgvuldig den toestand te meten. Hij dacht: Hoe wellustig zou Rupert dat doen!
O, mijn Rupert, kwam dan Francine huiverend aanvleien tegen Sörge's borst, voelt gij die ruimte! .... Ze maakt mij bang, en ik wil altijd maar voort zoo bang zijn .... Ze maakt u klein. We zijn heel klein twee stippelingskens in deze kracht van vormen, in dezen vloed van gonzende luchten en verven, ongezien .... Ik zou willen hier blijven, altijd .... altijd ....
De onmiddellijke nabijheid van die vrouw stichtte eene troebele vreugd in haar. Zoo jeukt soms eene oude wonde, zoo brengt zij eene zinnelijke blijdschap tot in het hart van den zieke. Francine's haat was oud. Hij leefde sinds Rupert hare ziel had getaakt. Rup, zullen wij nog lang hier blijven? Zij was niet ongeduldig.
Thans beeldde zij zich in dat ook Rupert haar eigendom was en dat het geluk van bezeten te worden niet ging zonder het geluk van zelf eenderlijk te bezitten. Niemand, niets, geen toeval dreef haar er toe zich dit in te beelden. Het werd langzaam klaar in haar geest. Het was eene helderheid die uit de gronden van een rijpgeworden gevoel ontstond.
Zoudt ge kunnen raden, deed ze lachend, welken dag van de maand we morgen zijn? Ik weet het waarlijk niet, Rupert .... Haar lach kon ook wel een van die zilverlingen zijn die op een golfje van 't kanaal een ring van licht doen wippelen. Ze deed hem leuteren, vlak onder Rupert's oogen, en hij deed fraai in den veelvervigen avond.
De briefwisseling die hij nauwkeurig met Rupert Sörge onderhield, verminderde zijne ergernis niet. Integendeel. Hij toetste aan de scherpzinnelijke gedachtvormen van Sörge zijn verlangen om wat hij zijne evolutie noemde, door te zetten. Hij bad hem eens even naar Knocke te komen. Sörge wilde niet, ze zouden malkander te Oostende zien.
De duivel hale u! mommelde Rupert, wanneer Oomken verdwenen was, ik vrees dat de gebeurtenissen mij vóor zijn! Hij had dadelijk beredderd wat nog met veel haast en veel vernuft te beredderen was. Onder het schrijven en het schikken gromde hij binnensmonds zijne misnoegdheid.
Over haar aangezicht en op hare schouders strijkt zij een malsche amandelmelk voorzichtig effen. Wien tracht gij het graagst te zien, Francine? Ik? .... Kijk, daar heb ik nog niet aan gedacht. Denk er eens aan .... Rupert, ik kan niet. Ik moet mijn lippen teekenen. Ze doet het zeer nauwkeurig.
Het was, binst die stonden van stilte, dat hare hersens, opgejaagd door wat er Sörge overdag met gezochte woorden had laten invallen, steeds in naarstige koorts te werke gingen. Nu hijgden, in haar, de drift van de zoevende ruimte en het verlangen om hoog in die bedwelmende gonzing op te gaan. Het docht haar dat ze iets wilde vragen dat verboden was. Rupert! fluisterde ze in zijn hals.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek