Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Van tijd tot tijd laat zij haar klankvol liedje hooren, dat veel overeenkomst heeft met het gekweel van een jong Kanarievogel-mannetje, maar ervan verschilt, doordat het evenals het gezang van het Roodborstje met een mol eindigt.
De ramen waren alle wijd geopend. Zouden er menschen in gekomen zijn? De vogelkers-struik, die aan den vijver stond, was al heelemaal met teedere blaadjes overdekt, alle twijgen hadden fijne, groene vleugeltjes gekregen. Op het gras bij de vogelkers lag een meisje. Johannes zag alleen haar licht-blauw kleedje en blond haar. Een roodborstje, dat op haar schouder zat, pikte uit haar hand.
Robinetta stond op en legde haar arm om Johannes' schouders. Zij was grooter dan hij. Zoo wandelden zij door het bosch en plukten groote bundels sleutelbloemen, totdat zij wel weg konden schuilen onder den berg van doorschijnend geel gebloemte. Het roodborstje vloog mede van tak tot tak en gluurde naar hen met schiiterende zwarte oogjes.
Hij weende niet meer en staarde stil voor zich uit, terwijl hij langzaam voortliep. De droevige rimpels boven zijn oogen waren dieper, en gingen niet meer weg. Het roodborstje zat in een lindenhaag en keek naar hem. Hij stond stil en staarde zwijgend terug.
Johannes zag het roodborstje knikken en schuins naar Robinetta gluren. 'Hier niet! hier niet! tjilpte het vogeltje. 'Wat bedoel je, Johannes? vroeg Robinetta. 'Weet ge er niets van, Robinetta? Weet ge niet, waar het te vinden is? Wacht ge niet op het gouden sleuteltje? 'Neen, neen! Vertel eens, wat is dat? Johannes vertelde wat hij van dat boekje wist.
"Maar, wat?" "Ik zal spoedig sterven." Cosette en Marius huiverden. "Sterven!" riep Marius. "Ja, maar dat is niets," zei Jean Valjean. Hij haalde adem, glimlachte en hernam: "Gij spraakt tot mij, Cosette, ga voort. Spreek nog, uw roodborstje is dan dood; spreek, laat mij uw stem hooren." Marius staarde als versteend den grijsaard aan. Cosette slaakte een hartverscheurenden kreet.
De paden zijn met wit zand bestrooid, met kleine schulpjes vermengd. Ge zult mijn aardbeziën proeven. Ik begiet ze zelf. En geen mevrouw, geen mijnheer Jean meer; wij leven in een republiek, niet waar, Marius? Het programma is veranderd. Zoo ge wist, vader, welk een verdriet ik heb gehad; een roodborstje had in een gat van den muur zijn nestje gebouwd, en een leelijke kat heeft het opgegeten.
Lentenacht is de rechte tijd, en roodborstje weet den weg. 'Is dat waar? Is dat waar? riep Johannes en dacht aan zijn sleuteltje. 'Ja! zeide Wistik. 'Waarom vond het nog niemand dan? Zooveel menschen zoeken er naar. 'Ik heb geen mensch, geen mensch gezegd, wat ik u vertrouwd heb. Ik vond nog nooit een elfenvriend.
Ook in de vrije natuur ziet men soms Roodborstjes een innige vriendschap sluiten met Vogels van een andere soort. De Fitis had het nest gebouwd; beide legden er eieren in, ieder 6; beide hebben eendrachtig tegelijkertijd op de 12 eieren gebroed. Het Roodborstje heeft echter nog andere goede eigenschappen. Het is bemind wegens zijn liefelijk gezang.
Het oog is groot en bruin, de snavel zwartachtig bruin, de voet roodachtig hoornkleurig. De lengte bedraagt 15 cM. Naar het schijnt, is ons Roodborstje alleen in Europa inheemsch; zijn verbreidingsgebied reikt althans niet ver voorbij de grenzen van dit werelddeel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek