Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 oktober 2025
Hij gebood zijn schildknaap den schipper, die juist zijn bootje voor de nachtelijke vangst losmaakte, den naam van het slot te vragen. De vesting behoorde aan de Drachenburgers, graaf Heribert woonde daar op het oogenblik. Zoo luidde het antwoord, en vreugde straalde uit Rolands oogen.
"Nou wordt 't toch tijd, lui; daar is Beerenstijn... o, met de flesschen om z'n hals... Coba... Kom, we gaan naar den trein, hoor." "Rolands nog... en Eduard... zeg, die zouden toch allebei komen?" Go leunde zenuwachtig uit 't portier; 't was nog maar één minuut en ze zag niets op 't perron.
Ik zie door de vormen van je gezicht heen." "Het is zoo vreemd, zoo nieuw. Ik had nog nooit aan zoo iets gedacht...." Else ging rond. "Ik hoop, dat ik goed aan al jullie speciale smaken heb gedacht.... Rolands slap en Gerard veel melk, en Frieda geen suiker.... Zoo. Waar blijft Neerwinden toch met z'n city-bag? Wil hij zelf 't lekkers opeten?" "Hè, menschen," zuchtte Coba diep.
"In naam der wet er uit!" gilde de kleine Rolands; wat Eduard stil deed staan en zeggen: "God, ventje ben-jij er ook nog, en den heelen avond wakker geweest.... en Hoefman ook.... die was natuurlijk net bijna zoo ver, dat-ie 'n dichterlijke speech in elkaar had, en nu hebben we 'm den heelen avond niet gehoord." "Pak je goed in," zei Gerard bezorgd tegen Go, "je bent zoo warm."
Go knielde er dadelijk naast, streelde hem en vroeg, hoe hij heette, blij, dat hij haar liefkoozingen toeliet, slechts dralend opstaand, toen Rolands haar 'n stoel bracht. Het duurde lang, vóór allen weer rustig gezeten waren, en de eigenlijke vergadering beginnen kon.
Hij wilde dat men naar zijn theater zou gaan om zijnentwille en niet om de muzikanten. Hij veranderde zijn repertoire en begon groote stukken te spelen met prachtige monteering. Maar ook dat hielp niets. Er is een tooneelspel, dat "de dood van den paladijn" genoemd wordt en Rolands strijd bij Ronceval behandelt.
Ze schudde stil haar hoofd, keek dankbaar de tafel langs: Elsi en Henri daar, Frieda tusschen Hans en Beerenstijn dat was de eenige, die de vrouwenhater nog wel kon lijden zij naast Eduard, Rolands aan den anderen kant. Dat was 'n stil ventje, zou haar niet storen; Eduard had háár gevraagd, beteekende dat, dat hij haar aardig vond?
Zelfs niet op de laatste vergadering van L. V.; Rolands had zoo iets gepreveld, van dat hij uit moest, maar Gerard had er dadelijk over heen gepraat, en hij was beboet "wegens niet verschijnen ter vergadering, zonder hiervan vooruit schriftelijk kennis te geven," en "wegens niet inleveren van z'n verplichte werkzaamheid."
Daar was Hans. "Is hij er nog niet eens uit? 't Is kwart over." Go schrikte, maar Rolands zei, dat hij er ook te laat was ingegaan. "Hoe was-tie? Nog al kalm?" "Ach, zoo. Hij had nog al beroerd geslapen vannacht."
Han had gezegd, dat ze nu 'n beetje 'n bonte rij konden maken, en Else naast zich weten te krijgen, tusschen hem en Rolands, die quaestor was, in, ofschoon de gewoonte was, dat 't bestuur bij elkaar aan 't hoofdeinde van de kamer zat.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek