Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 november 2025
"Och kind," zeide mevrouw Verhulst en zij zag Renée aan met den beschermenden glimlach, dien een ervaren wereldlinge zich veroorloven mag tegenover een pas getrouwd vrouwtje, dat zoo juist met schitterende oogen over de heerlijkheid van het leven heeft uitgeweid, "als men ouder wordt, beschouwt men alles zoo anders. Dan krijgt men een geheel ander kijkje op het leven."
Op eens, als door waanzin bevangen, riep hij op hartverscheurenden toon, die van de diepste zielesmart getuigde: "Renée, Renée!.... Mijn vrouwtje!.... Word wakker? Geef antwoord!.... Zeg me dat je leeft.... O, spreek toch, spreek toch!" Maar zijne stem kon haar niet meer bereiken. De kleine schildwacht had haar post verlaten.
En toch beviel zij zichzelf maar half; van de oude, wilde, ongeharnaste Renée was zoo weinig overgebleven; alleen daarbinnen, daar was zij nog. "Ik bewonder uwe kunst, tante," zeide zij vriendelijk. "Ja, dat dacht je niet, hé?.... Toilet is alles, kind.
"Om je de waarheid te zeggen: ik had verwacht een boerinnetje te zien, maar je papa heeft eer van zijn opvoeding, dat moet ik zeggen. Wacht," vervolgde zij opeens levendig, "bijna zou ik nog vergeten je te poederen. Je teint is ook nog zoo gaaf en glad, maar niet blank. Sla dien handdoek even om.... Wat?" Ditmaal week Renée beslist terug.
En Renée keerde haar gezichtje van het vuur af om den blos te verbergen, dien zijn woorden hadden te voorschijn geroepen. Ook oom Albert ontwaakte, onbewust van het gesprek in zijne nabijheid gevoerd; maar geprikkeld tot kregeligheid, toen Hugo hem lachend toevoegde: "Wel, Albert, Albert, ik dacht niet dat je zulke slechte nachten maakte.
Hoor, dat groepje dames ginds lachte; hoe onnatuurlijk klonk die lach!.... Nu ving zij eenige woorden van tante Lucie op, die in gesprek was met twee heeren, en Renée vond dat hare stem gemaakt klonk en dat zij er geéchauffeerd uitzag.... Andere dames maakten denzelfden indruk; het was als waren zij marionetten, opgewonden voor eenige uren, om straks tehuis weer gewoon te zijn.
Hij wist wel welk een goed figuur hij maakte op zijn fraai paard, en liet zich gaarne bewonderen. "Dat beloven wij niet," zeide mevrouw Gerlings lachend, terwijl zij met haar plumeau de prisma's der gaskroon deed rinkelen. "Wat zeg jij, Renée? dan zijn wij maar gebonden. Ga je met je vrienden?" "Ja denkelijk. En anders toch alleen." "Ik zie je liever met een troepje cavalleristen.
Vijf weken lang had hij de machtige ontroering, door zijne ontmoeting met Renée gewekt, dwaasheid genoemd, en zijn best gedaan zich "dien onzin uit het hoofd te zetten." Haar fortuin was immers niet groot genoeg om zijn huwelijk "brillant" te maken, en dan: zij was "zoo'n kind!"
"Wel, waarde broeder," riep mevrouw Gerlings hem toe, "waaraan hebben wij de eer van je ongewone verschijning te danken?" "Aan twee redenen," antwoordde hij, terwijl hij zich naast zijne zuster in een hoek der canapé liet neerzinken juist tegenover Renée; "1º. kom ik vragen hoe de dames geslapen hebben; 2º. heb ik, naar het schijnt, hier mijne handschoenen laten liggen."
"O neen, tante, geen poeder!" en zij staarde met zekeren afschuw naar het donzen kwastje, dat hare tante reeds opgeheven hield. "Waarom niet?!" riep mevrouw Gerlings uit, verwonderd lachend. "O neen," herhaalde Renée onrustig, "ik weet niet goed waarom niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek