Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Van wie kon die stem zijn? Van Arthur? vroeg Mattia. Neen, het was Arthur niet; ik herkende diens stem althans niet; en toch liet Capi een gesmoord blaffen hooren en gaf alle teekenen van blijdschap, terwijl hij tegen den muur opsprong. Ik was niet instaat mij langer te bedwingen, maar riep: Wie zingt daar? En de stem antwoordde: Rémi. Mijn naam, inplaats van een antwoord.
Die woorden, och! zeide Arthur, die beteekenen niets; men moet de dingen zien en Rémi heeft mij den herder laten zien met zijne fluit. Als ik onder het leeren de oogen opsloeg, dacht ik niet meer aan 't geen om mij was; ik zag de fluit van den herder en hoorde wat hij speelde. Wil ik u eens voorzingen wat hij speelde, mama? En hij zong in het engelsch een droefgeestig lied.
Den avond vóór ons vertrek spraken wij nog geruimen tijd over het geschenk dat ik haar geven zou: niets zou te mooi en te goed voor haar zijn; ik zou immers rijk worden? Niets heeft voor mij zooveel waarde als de koe, mijn beste Rémi, zeide zij, en met al uw rijkdom kunt gij mij niet gelukkiger maken dan gij gedaan hebt, toen gij arm waart. Wij moesten ook onze lieve kleine koe verlaten.
Bibracte, later Augustodunum, thans Autun, groote volkrijke hoofdstad der Aeduers in Gallia Transalpina. Bibrax, stad der Remi in Gallia Transalpina, waarschijnlijk Vieux-Laon bij Laon. Bidental. Wanneer bij de Romeinen de bliksem ergens in den grond was geslagen, dan moest de daar als het ware gestorven bliksemstraal plechtig ter aarde worden besteld.
Het groote gebouw van het postkantoor was geen plaats bijzonder geschikt om brieven te lezen. Wij zochten daarom een gang op in eene naburige straat, wat mij tevens den tijd gaf om mijne ontroering eenigszins meester te worden. Daar kon ik eindelijk den brief van vrouw Barberin, of liever van den pastoor van Chavanon, openmaken. Hij luidde: Mijn lieve Rémi!
Als ik niet meer voort kan, dan zal ik als een oud, versleten paard er bij neervallen. Waar moet ik heen? Naar Parijs terug; wanneer wij soms een politieagent tegenkomen, dan laten we ons naar het bureau van politie brengen; ik had dit willen vermijden, maar ik wil u niet van koude laten omkomen. Kom, Rémi, mijn jongen, vat moed.
Men moet een jas aan Rémi afstaan, zeide de meester. Maar niemand gaf eenig antwoord op dit verzoek, daar het tot allen tegelijk gericht was, en dus niemand gedwongen werd. Niemand spreekt? Ik heb het ook koud, antwoordde Carrory. Hebben wij het met onze natte kleeren dan warm? Gij behoeft niet in het water te vallen.
"Ik moet er ten slotte nog bijvoegen, dat geen van die kleeren gemerkt waren, maar de wollen luier en het hemdje moeten gemerkt zijn geweest, want de hoeken, waarop gewoonlijk het merk staat, waren afgeknipt, waaruit genoeg blijkt, dat men alle voorzorgen had genomen om nasporingen vruchteloos te maken. "Ziedaar, lieve Rémi, alles wat ik u vertellen kan.
Gij zult een wand doen instorten; Rémi is lichter en vlugger, hij zal naar beneden gaan en ons het water aanreiken. Waarin? In mijn schoen. Men gaf mij een schoen en ik maakte mij gereed om mij naar beneden te laten glijden. Wacht even, sprak de meester, laat ik u een hand geven. Wees maar niet bang: als ik val, dan is het nog niets, want ik kan zwemmen. Ik wil u een hand geven.
Weet je wel, dat ik dikwijls dacht, dat je dood waart, want, zei ik bij mezelf, als Rémi nog leefde, zou hij zeker wel aan zijn moeder Barberin iets hebben doen weten. Die moeder Barberin was niet alleen; bij haar woonde een vader Barberin, die heer des huizes was en die dat ook getoond heeft te zijn, door mij voor twintig gulden aan een ouden muzikant te verkoopen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek