Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Gij zult vernemen wat er van Rémi geworden is, als gij schrijft aan zekeren Acquin, vroeger tuinier, thans in de gevangenis Clichy te Parijs. Laat al de brieven door den pastoor schrijven, want in deze zaak moet gij aan niemand uw vertrouwen schenken. Doe evenwel niets vóór gij zeker weet, dat ik dood ben. "Wees voor de laatste maal gegroet van Barberin."
Ik wilde Alexis bezoeken. Zij nam mij toen van het hoofd tot de voeten op en wierp vervolgens een blik op Capi. Zijt gij dan Rémi? Alexis heeft ons veel van u verteld; hij wachtte u. Maar wie is hij? Zij wees op Mattia. Dat is mijn makker. Het was de tante van Alexis.
Dat ik op u steun, dat verbaast u waarschijnlijk, niet waar? En toch is het zoo. En gij hebt mij reeds veel troost geschonken, toen ik u tranen zag storten, terwijl gij naar mij luisterdet. Want ook mij, Rémi, doet het scheiden smart. Eerst later, toen ik iemand liefhad, gevoelde ik de waarheid van zijn woorden.
Daar moet ge niet meer van spreken, beste Rémi. Ik beklaag er mij niet over, maar ik zeg het alleen om u te doen begrijpen, waarom ik u niet schreef. Ik was bang, dat hij mij weder zou verkoopen, als hij ontdekte waar ik was, en ik wilde niet verkocht worden. Daarom heb ik u ook niet geschreven, toen ik mijn armen ouden meester verloor, die een goed man was. Ach, is hij dood, die oude muzikant?
Nooit heeft een uitnoodiging mij meer genoegen gedaan, want terwijl wij voortliepen, had ik mezelf reeds afgevraagd, of wij, wanneer we de deur bereikt hadden, van elkander zouden moeten scheiden, daar de wijze waarop de tante ons ontvangen had, niet veel goeds beloofde. Daar is Rémi, zeide hij het huis binnentredende, en zijn vriend. Ik heb ze daar straks reeds gezien.
En zonder meer te spreken, riep Mattia Capi; het was langzamerhand tijd geworden om iets te eten; hij nam den hond in den arm en sprak tegen hem alsof het een mensch was, die hem verstaan en begrijpen kon. Niet waar, oude Capi, gij zoudt het ook prettiger vinden als de ouders van Rémi arm waren?
Dit kan niet tegen elkander opwegen, mevrouw, dat verzeker ik u en ik gevoel volkomen welk een waarde uw voorstel voor mij heeft. Ziet ge nu wel, mama! riep Arthur, Rémi wil wel. En hij klapte in zijn handen van genoegen. Blijkbaar had ik hem uit de ongerustheid geholpen, want toen zijn moeder van werken en boeken sprak, had zijn gelaat een angstiger uitdrukking aangenomen.
Voordat Rémi hierop antwoordt, vervolgde zij, moet hij goed bedenken, dat het geen leven van louter pleizier is, dat ik hem aanbied, maar dat hij wel degelijk moet werken; hij moet studeeren en Arthur in al zijn lessen volgen; hij moet dit wel in overweging nemen en vergelijken met zijn vorige vrijheid.
O, ik tel niet mede; bovendien ben ik gewoon mij zeer matig te voeden. Dus zou het brood, als ik het gehad had, toch voor mij wezen? vroeg Carrory. Voor u en Rémi. Als ik het niet had willen geven? Dan zou men het u hebben afgenomen; gij hebt immers gezworen te zullen gehoorzamen? Hij bleef geruimen tijd zwijgen; eensklaps haalde hij een snede uit zijn muts te voorschijn. Daar hebt gij een stuk.
Toen nam zij mij bij den arm en duwde mij naar den man, die op den drempel was blijven staan. Dat is uw vader. Ik was dichterbij gekomen om hem de hand te geven, maar hij hield mij met de punt van zijn stok terug. Wat is dat voor een kereltje? Dat is Rémi. Ge hadt me gezegd.... Welnu ja, maar.... dat was niet waar, omdat.... Niet waar! niet waar!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek