Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
Naast haar staat een voorwerp dat aan "'t begin" doet denken, een meubel, dat met een kleed werd omhangen, waarvan de kleur die der hope is; een meubel, 't welk op de koontjes der verloofde maagd niet zelden een blosje te voorschijn roept en den jongen man het hart met hoop voor de toekomst vervult; een meubel, dat voor de eerste maal in zoo'n stille rustige kamer geplaatst, doet lachen en roemen, en voor de.... maal daarbinnen gebracht er zijn uitzonderingen doet voorhoofdrimpelen en grommen.
En precies als hij de hulpelooze, jonge kraaien tegen de rotsen slingert, zoo smakt hij den eenen gebraden vogel na den anderen tegen den wand. Saus en vet vliegt om hem heen, de verbrijzelde vogels stuiven terug en glijden over den grond. En de kavaliers schateren. Daar klinkt de vertoornde stem van de Majoorske. "Zet hem de deur uit!" roept zij tot de bedienden. Maar dat durven ze niet.
Zij worden echter al spoedig gewekt door het gekletter van wapenen, het luiden van de klokken van de Groote Kerk en de kleinere klokken, vermengd met het gedonder van het geschut. Bovendien worden zij heen en weer geschud door de onzachte hand van vrouw Hasselaer. "Wordt wakker, luilakken," roept zij uit, "en vecht voor uw leven! Op! Ik zal u den weg wijzen."
Jij bent au fond royaal mijn beste man, ik weet het bij ondervinding; maar zeg dan nu ook ronduit dat je die dubbeltjes- en centen-uitzuinigings-manie zult zien af te leeren; dat past niet wanneer men...." "Maar Eva, ik bezweer je...." "Tuterletuterletu!" roept Eva zoo hard mogelijk, als wilde zij een valschen eed voorkomen.
"Och Marie, jij altijd met je verheerlijking van dien majoor!" roept Armelo; en dan wat zachter: "Als Helmond zelf me niet had laten vragen om de zoogenaamde explicatie van dat heerschap te komen aanhooren, dan, neem me niet kwalijk, dan zou ik er vast voor bedankt hebben." "Heb ik u gevraagd....?" zegt Helmond en ziet Eva die naast hem zit, van terzijde aan.
Hij hij heeft zeker het tweede gezicht!" "De Busaco! Hebt gij hem dan gesproken?" roept de gewaande Guido Amati onthutst uit. "Ja, hij is op fort Lillo in garnizoen, daarheen gezonden om te herstellen. De arme kleine luitenant kreeg het koudvuur in zijn wonden, die hij had opgedaan in het gevecht op het ijs.
Heel bescheiden, omdat hij nog zoo jong was, roept hij dezen aan. 'Wat wou je, vriendje! zegt de tweede uit de hoogte, omdat hij zag, dat het een nieuweling was, 'wou je mij den weg vragen? 'Neen, ziet u! zeide de jongste beleefd, 'maar ik weet niet, wat ik hier doen moet. Wat doet men zoo als meikever? 'Zoo! zoo! zeide de ander, 'weet je dat niet.
Een tuinarchitect zou om zulk een manier van werken lachen; mogelijk zou hij de geheele aanleg, als hij uw teekening zag, wel wat simpel vinden; maar ge roept er geen tuinarchitect bij, en kiest den gemakkelijksten en zekersten weg om tot uw doel te komen.
In ’t chocolaadhuis zitten eenige werklieden, die, zoodra hij binnenkomt, beginnen te lachen en hem toevoegen: „Zoo, papa Kauwbeen! ben je daar weer? Kom je schaften?” Hij antwoordt niets, maar ziet hen met diepe verachting over den schouder aan, als hij zoo ver mogelijk van hen af aan een tafeltje gaat zitten en kortaf roept: „Een kop chocolèd!”
Hij dringt me zich daar in het gezelschap van drie of vier voorname honden onder de tafel van den hertog, en is me daar, met verlof, nog geen hondenpisje lang, of de geheele zaal ruikt hem. "Naar buiten met den hond!" roept de een; "Wat is dat voor een mormeldier?" zegt de ander; "Ranselt hem de deur uit!" zegt een derde; "Hangt hem op!" zegt de hertog.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek