Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
Jaar aan jaar herhaalt de groote God de schepping in het klein, wanneer Hij der aarde op eene voor ons onbegrijpelijke wijze een nieuw leven schenkt, wanneer Hij uit den oogenschijnlijk dooden schoot der aarde de lente, vol levenskracht en in alles een nieuw leven stortende te voorschijn roept.
"Hij zou voor ieder van onze arme mannen een dukaton genieten," roept eene andere. "Maar hij is gelukkig intijds gepakt, voordat hij het schelmstuk volbrengen kon," schreeuwt een derde. "Ja sekuur," roept de guit met het roode buis, die nu weer de poppen aan 't dansen hoopt te brengen: "ik heb hem gisteren, aan handen en voeten geboeid, in Den Haag op de Voorpoort zien brengen."
Vertel me nu hoe...." Hij hief den staart en den kop op, als om een fiere, flinke houding aan te nemen, maar hij zonk weer neer. "Karr, Karr!" riep nu een menschenstem uit het bosch. De oude hond stond haastig op. "Dat is de baas, die me roept," zei hij, "en ik wil hem niet laten wachten. Ik zag hem zijn geweer laden, en nu zullen wij beiden voor het laatst het bosch ingaan.
"Wachten!" roept onze kapitein; "neen, dat nooit! Help ons liever een handje, dan zullen wij er wel doorkomen." Juist breekt de zon door de nevelen heen; maar de zwarte wolken hangen laag en dreigend; ieder gevoelt dat een stormvlaag op handen is.
Waar treft men elders, ik zeg niet, in geheel Europa, maar in de geheele wereld, de stad aan, waar iemand, wie hij zij, burger of vreemdeling, aan een hem onbekenden man, dien hij te voren nooit gezien, van wien hij te voren nooit gehoord heeft, maar dien hij, op den hoek van de straat, uit zijn pothuis roept, een som gelds ter bezorging, een wissel ter ontvangst, een bankbriefje ter verwisseling kan toevertrouwen, zonder dat hij eenige vrees behoeft te koesteren voor schade of bedrog?
In zekere oogenblikken leed Jean Valjean zóóveel, dat hij kinderachtig werd. 't Is het eigenaardige der smart, dat zij de kinderlijke zijde van den mensch weder te voorschijn roept. Hij gevoelde ontwijfelbaar, dat Cosette hem ontging. Hij had willen strijden, haar tegenhouden, haar door iets uiterlijks en schitterends willen begoochelen.
Dit is: Wie gelooft, die is groot en rijk, Hij heeft God en hemelrijk! Wie gelooft, die is klein en arm, Hij roept slechts: »Dat de Heere Zich erbarm!" »Heere, erbarm U!" Geliefde gemeente, laat dat onze, ook uwe bede blijven! Laat 't uw bede blijven voor uwen leeraar, die mede zoo zwaar door des Heeren Hand is bezocht. Laat 't óók uwe bede blijven voor uw u liefhebbenden oud-leeraar,
Sleurt hier en overal met U voort, stroom van eeuwig onopgeloste raadselen, Staart oogen van dorstende liefde, staart in huis of op straat of in de openbare bijeenkomst! Klinkt op, stemmen van jonge mannen! roept mij luide en welklinkend bij mijn speelnaam! Leef, oud leven!
De krans is nagebootst in koekdeeg ten onrechte spreekt Höfler van "haaroffer in deegvorm", terwijl de haan, in zijn nagebootsten vorm onkenbaar geworden, vaak door andere vogels vervangen is. De roode haan stelt den bliksem voor, in zoover deze de onweerswolken splijt en den dampkring zuivert. Het heldere weêr roept hij andermaal te voorschijn.
Zich omkeerende, ziet hij zijn eigen beeld weerkaatst in een kleinen Venetiaanschen spiegel, die in de hut is bevestigd, en roept plotseling verschrikt uit: "En ik zou mijn regenmantel ook vergeten. Dat zou een koopje zijn geweest bij dezen storm!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek