Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Had ik kunnen raden dat dit was uw habitude, ik had u niet verhuurd deze appartementen; want ik ben niet gewoon... maar wat zie ik? Mijnheer Blaek! gehoorzame dienaar. Hoe vaart uw Heer vader? mijn goede vriend Helding ook al hier! Mijnheer Huyck! welkom in 't Vaderland! Maar mag ik weten, wat dit alles heeft te beduiden?"
Zoo zat hij te raden en te rekenen en te kijven met het boekje of met zijn eigen vorig idee.... Er werd gebeld en Marie deed het hooge hekken open. Albien zag Sebastiaan Vrebos door de voorzichtige splete te voorschijn komen, en hij vouwde fluks zijn blaarkens bijeen om hem vóor te loopen. Wel! wie dat er dáar is! Hij was in den grond wel niet erg met die komste ingenomen.
En ik heb mij verbeeld dat iedereen dadelijk aan mij zien kon, dat ik als klein-achter-kleinzoon van de oude Germanen geboren ben. Kunt gij misschien raden waar ik mijn eerste kinderlaarzen aangetrokken en versleten heb?" "Natuurlijk! Uw dialect zegt het mij." "Doet het dat werkelijk nog?
En nu was het van D.C. noch van iemand te vergen, dat hij die Epizodes raden zou, waarvan de personen misschien zelfs nog niet genoemd zijn in het onafgewerkte gedicht; maar het blijft niet te min waar, dat deze woorden, vooral de laatste, iets vrij wat ingewikkelders voorspellen, en iets geschikters om zoovele invlechtingen te ontvangen, dan het zoo effen en eenvoudig verhaal dat D.C. den dichter toeschrijft.
Het lag op een hoogte ter zijde van den weg, en zoodra het een reiziger in het gezicht kreeg, kwam het niet voor den dag om een eerlijken strijd te leveren, maar gaf het den reiziger een raadsel op, en als deze het antwoord niet kon raden, sprong het monster op hem af en verslond het hem.
Mij zou dat heen en weêr trekken in een tjalk niet bevallen, en daar-en-tegen heb ik de studie lief, en hoe moeielijker, hoe meer zij den geest prikkelt. Zoo heb je hier een woord, waar ik al veertien dagen op zit te turen, zonder dat ik het raden kan.
Nu begon werkelijk de maaltijd met frisschen honger en vroolijk, levendig gepraat, terwijl, halverwege, de juffrouw nog 's uitgestuurd moest worden om "profeetjes", daar de broodvoorraad dreigend te dunnen begon. "Nu mogen jullie 's raden, hoe laat 't is," zei Hans met een glunder lachje, toen ze aan de druiven en noten waren toegekomen.
"Neen!... Ik keer niet naar het hôtel terug," kreet Silas Toronthal, met onaangenaam klinkende stem. "Kom, het moet!... Laat u door mij raden.... Laat u door mij geleiden.... Er is nog herstel mogelijk." "Neen, zeg ik u.... Wij zijn tot den bedelstaf gebracht.... En dat alles is uwe, uwe schuld, Sarcany!"
"Zeg mij dan," vervolgde hij, terwijl hij dicht bij haar kwam staan en met teederen glimlach op haar neerzag, "wat u dit jaar u als geluk droomt." Een gloeiende blos overtoog opnieuw haar gezichtje, zij sloeg de oogen neer en bleef het antwoord schuldig. Want voor haar was maar één geluk mogelijk: zijne liefde. "Kunt u ook raden wat ik mij als geluk droom?" vroeg hij zacht.
Jelui bent toch niet slim genoeg om het te raden. We gaan.... verhuizen.« »Verhuizen?« vroeg Nel. »Verhuizen?« riep Jo. »Verhuizen?« herhaalde moe. En alle drie keken ze pa verwonderd aan. »Maar we hebben immers een best huis«, zei Moe. »Waarvoor zullen we al die drukte maken? Je meent het toch niet, man?« »Zeker, zeker, ik meen het.« »Dat spijt me; waar heb je dan een huis gehuurd?«
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek