Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Dat geloof ik ten minste, want zonder het Mahrattisch te begrijpen, kon ik het wel raden uit de houding der dames, die gevraagd hadden ons te mogen begroeten. Haar bekoorlijkheden waren niet van dien aard, dat ze de bescherming van de muren van een harem noodig hadden; noch de leeftijd, noch de schoonheid vereischten de pardrah, het gordijn.
Hoe lang zij zoo gezeten zouden hebben en elkaar hebben aangekeken in een toestand van onzekerheid, die lang niet aangenaam was, is moeilijk te raden. En 't is niet noodig, eenigerlei gissingen daaromtrent te doen, want het plotselinge binnenkomen van de twee jonge dames, die Oliver bij een vroegere gelegenheid gezien had, bracht het gesprek weer op gang.
"Waar ben je den heelen dag geweest?" vroeg deze met haar jongmeisjes praatlust. "We vroegen elkaar af: waar zou die uit het vagevuur losgekochte ziel toch wel heen zijn? En elk van ons meisjes zei iets." "En mag ik weten wat dat was?" "Nee, dat 's een geheim, maar ik zal 't wel onder vier oogen zeggen. Zeg ons nu waar je geweest bent, om 't te zien, wie er goed heeft kunnen raden."
Op dit oogenblik kwam de Hopman weder binnen, en zag Jan Slob zich dus genoodzaakt zijne verdere waarschuwingen te staken. Maar 't Hoen liet zich niet raden. »Ik heb vertrouwen in het mij aangeboden vrijgeleide," antwoordde hij kalm aan het oor van Jan Slob. »En wie weet, waar mijn bezoek misschien goed voor is. De toekomst is duister te lezen." De reis werd vervolgd.
Laat de Kerels iets bedrijven dat onzen graaf bijzonder mishaagt, wij zullen er voor zorgen, dan zal hij onmiddellijk doen wat de koning van Frankrijk en wat al de ridders hem raden, dit is te zeggen de Kerels verpletten en voor altijd in dienstbaarheid slaan." "De Kerels verpletten?" herhaalde Rijkaard. "Het is zoo gemakkelijk niet. Welk ijselijk bloedbad!" "Neen, geen bloedbad, mijn vriend.
Maar Wolfram geloofde de woorden, die hij sprak, niet, en hij schreef een brief aan den Heiligen Willebrord, om hem te vragen, wat hij hem raden zou. Hierop ontving hij van den Heiligen Willebrord een brief terug, om hem voor Radboud te waarschuwen. "Ik heb gezien " aldus schreef Willebrord, "dat Radboud aan een vurige keten was gebonden, en voor eeuwig is hij veroordeeld en verdoemd."
Wanneer wij u nu raden, vrede te sluiten, is dat óók goed met u gemeend, want wij weten zeer goed, dat wij u zullen verslaan. Neem dus een besluit, eer het te laat is." Nu stond Old Firehand op, rekte van verveling zijn reusachtige gestalte uit: en zei: "Pshaw! Waartoe al die woorden wij hebben immers wapenen! De Oude Donder dient gauw te zeggen, of hij oorlog of vrede wil.
Zonder hen door het tuinhek te zien, zou 't bezwaarlijk te raden zijn geweest, dat zij in de straat Plumet woonden. Dat hek bleef altijd gesloten. Jean Valjean had den tuin woest laten liggen, ten einde de aandacht er niet op te vestigen. Hierin bedroog hij zich misschien. Deze alzoo sedert een halve eeuw aan zich zelven overgelaten tuin was inderdaad buitengewoon en fraai geworden.
Een rijke weduwe heeft hartelijke woorden tegen mij gesproken; zij wil mij tot welstand brengen; maar jij ligt in mijn hart begraven. Wat zou je mij raden?» «Datgene, waarvan je denkt, dat het tot je geluk zal strekken!» zei het meisje. «Wees maar goed en liefderijk voor haar; doch laat mij je dit zeggen, dat wij elkaar van het uur af, waarop wij van elkander scheiden, niet meer mogen zien.»
"Juist, mijnheer; hij staat in verbinding met het water, welks drukking hij aanwijst, zoodat ik daardoor weet op welke diepte mijn vaartuig zich beweegt." "En die dieplooden van nieuwe soort?" "Het zijn thermometrische dieplooden, welke mij den warmtegraad van de verschillende diepten der zee doen kennen." "En die andere instrumenten, welker gebruik ik zelfs niet kan raden?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek