Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 mei 2025
"Het komt er in dit treffend stuk op neer, Dat ik, Jan Tuit, den muur verpresenteer; Geloof nu van dien muur, dat is niet mis, Dat die verdistreweerd, gespleten is; En door die spleet, daar lispelt zeer geheim Met Thisby Pyramus wel menig rijm.
En in het droef-eindend liefdeverhaal der Oudheid was niet de verijdeling van het verlangen het stemmingsmoment, maar het dramatisch door den dood afbreken der reeds vervulde min, zooals van Cephalus en Procris, van Pyramus en Thisbe. De aandoening van droefheid lag er niet in de erotische onbevredigdheid, maar in het treurig lotgeval.
Zoo heeft hij dan wel een schelling daags levenslang verloren; een schelling daags kon hem niet ontgaan; als de hertog hem niet een schelling daags gegeven had voor het spelen van Pyramus, wil ik gehangen worden; hij zou het verdiend hebben; een schelling daags voor zijn Pyramus, of niets! SPOEL. Waar zijn mijn kerels? waar zijn die beste jongens? DISSEL. Spoel! O allerhartelijkste dag!
God loone 't u! Wat zie ik daar? Thipsy, die zie ik niet. O booze Muur, door wien ik niets zie nu! Vervloekt, gij steenen, die mij zoo verriedt!" THESEUS. Daar de muur gevoel bezit, moet hij, dunkt mij, terug vloeken. PYRAMUS. Waarlijk niet, heer, 't is zijn beurt nog niet. "Mij zoo verriedt" is Thipsy's wachtwoord; zij moet nu opkomen, en ik moet haar door den muur uitvinden.
Verslikte een leeuw de schoonste jonkvrouw niet, Die is, neen was! waar is zij heengegaan, Die, lieflijk lachend, 't leven loven liet? Weg, tranenschaar! Kom, zwaard, doorvaar De borst van Pyramus! Hier links geprikt, Waar 't hart mij tikt, Dus sterf ik, dus, dus, dus! Nu ben ik dood; Mijn ziel die vlood En zweeft in hooger dreef; O, tong, word blind! O, maan, verzwind!
DISSEL. Komaan dan, ons stuk is: de zeer jammerlijke comedie en zeer droevige dood van Pyramus en Thisby. SPOEL. Een mooi stuk werk, dat verzeker ik je, en een grappig ook! Kom, goede Pieter Dissel, roep nu de spelers op, bij 't lijstje af. Mannen, wat uit mekâar, op een rij! DISSEL. Geeft antwoord, als ik je opnoem. Klaas Spoel, de wever! SPOEL. Hier. Zeg nu, welke rol ik heb, en ga dan voort.
Maar dan is er nog een ander ding; wij moeten een muur hebben in de groote kamer, want Pyramus en Thisby, zegt de geschiedenis, praatten samen door de spleet van een muur. SCHAAF. Je kunt nooit een muur daar binnen brengen. Wat zeg jij, Spoel?
THISBE. O straallicht Pyramus, hoogst leliewit van kleur, Zoo blozend als de roos van de' eedlen eglantier, Gij pronkjuweel, o gij, der jongre mannen keur, Trouw als het trouwste paard, dat nooit vermoeid en wier, 'k Ontmoet u, Pyramus, aan Ninny's graf. DISSEL. "Ninus' graf," mensch.
Gij zult zien het komt krek uit, zooals ik zeg. Daar komt ze al. PYRAMUS. "Ik zie een stem, ik ga ter spleet en schouw Of ik mijn Thipsy's aanschijn hooren kan. Thipsy!" THISBE. "Zijt gij 't, mijn lief, naar ik vertrouw?" PYRAMUS. "Vertrouw het, ja, 'k ben uw aanstaande man, En trouw ben 'k ook, zooals Limander was." THISBE. "En ik als Hello, tot mij 't lot velt ras."
"Een kortgerekt vertoon van Pyramus En Thisbe, zijn beminde; een treurspelklucht." Een treurspel en een klucht? kort en gerekt? Dat klinkt als gloeiend ijs en heete sneeuw. Wie wijst mij de eenheid van die tweeheid aan?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek