Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 oktober 2025
De kerkklok luidde, en allen stonden op, om te bidden. Padre Salvi dreunde met zwakke en bevende stem het misoffer op, doch daar ieder zijn eigen gedachten had, lette niemand erop. Toen het bidden nauw afgeloopen was, vertoonde zich Ibarra.
De groote Padre gaf me een ransel, omdat ik hem had laten begraven, toen ik ziek was. Nu breekt deze me bijna mijn arm stuk, omdat ik hem opgegraven heb. Die Spanjaarden zijn toch rare kerels! Ik zal er mijn baantje nog bij inschieten." Ibarra liep haastig voort, zijn blik in de verte. Zijn knecht volgde hem schreiend. De zon neigde reeds ten ondergang.
De Gauchos noemen het eerste "Padre del Sal" en het tweede "Madre del Sal," daarbij bewerende, dat deze voorouderlijke zouten steeds op de oevers der salinas voorkomen, als het water begint te verdampen. De modder is zwart en heeft een stinkenden reuk.
"Meneer Linares", zeide de pastoor tot hem, hem ontrukkend aan zijn geestvervoering, "daar komt Padre Dámaso." Inderdaad kwam de genoemde aan, bleek en eenigszins bedroefd. Toen hij het bed verliet, was zijn eerste bezoek voor Maria Clara. 't Was niet meer de Padre Dámaso van voorheen, zoo sterk en spraakzaam; thans stapte hij zwijgend en eenigszins wankelend voort. Plannen.
Een bijzonder oogknipje moest te kennen geven, dat hij hem in zijn preek niet vergeten zou. Daarna zond hij een blik van minachting naar Padre Manuel Martin, den prediker van den vorigen dag. Deze monstering voltooid hebbende, wendde hij zich op bedekte wijze tot den hem vergezellenden geestelijke, en zeide tot dezen: "opgepast, broeder!" Het schrijfboek werd opengelegd.
Eindelijk kwam het langverbeide oogenblik dat men Padre Dámaso zou hooren. De drie geestelijken zetten zich in stichtelijke houdingen op in hun armstoelen, zooals de geachte correspondent 't zou uitdrukken. De alcalde en overige waardigheidbekleeders volgden. De muziek zweeg.
"Ja zeker, en Padre Dámaso ligt nu te bed! "Ze zeggen dat het dezelfde Elias is, die u in den modderpoel heeft gesmeten, mijnheer de alférez." De alférez kreeg een kleur, van schaamte of van den wijn. "Och, ik dacht zoo," hervatte Padre Salvi eenigszins spotachtig, "dat u op de hoogte van de zaak zou zijn... dat u als kommandant van de guardia civil..."
Men ging de hoogmis vieren, de zoogenaamde mis met de "dalmatiek" 't witte priesterkleed , een als die van den vorigen dag, waarover de waardige correspondent gesproken had; alleen zou thans Padre Salvi de celebrant wezen, en onder de personen die tegenwoordig zouden zijn, behoorde de alcalde der provincie en tal van andere Spanjaarden en voorname lieden.
"Poeh!" antwoordde de jonge man, ging zitten en wendde het gelaat minachtend af, "ze hebben ons kletspraatjes verteld: de jonge Ibarra is een verstandig jongmensch. Goed bij de pinken, maar niet kwaad." "Denk je dat?" "Gisterenavond zijn de vijandelijkheden begonnen." "Nu al? En hoe was dat?" Fray Sibyla verhaalde in 't kort wat er tusschen Padre Dámaso en Crisóstomo Ibarra voorgevallen was.
Iemand die 't ook gedaan heeft, padre Burg..." Doch hij kon den naam niet geheel uitspreken, want zijn vrouw liep op hem toe, en hield hem den mond dicht. "Komaan, nou nog mooier! Spreek dien naam uit, dan hangen ze je morgen in Bagoembajan op! Weet je dan niet, dat het genoeg is hem uit te spreken om zonder vorm van proces te worden veroordeeld? Wel zeker, ga je gang maar!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek