Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
Bleek en met opeengeklemde lippen verliet Padre Salvi het slaapvertrek. Zijn somber en met zweet bedekt voorhoofd ziende, zou men gezegd hebben, dat hij biechteling was geweest en geen absolutie had kunnen krijgen. "Jezus, Maria en Jozef!" zeide onze tante, en sloeg een kruis, om een slechte gedachte van zich te verjagen. "Wie snapt nu de jonge meisjes van tegenwoordig?!" De vervolgden.
Eindelijk kwam Maria Clara vergezeld van haar vriendinnetjes uit het bad. Ze was als een roos in den morgendauw. Haar eerste lachje gold Crisóstomo, en 't eerste wolkje op haar voorhoofd Padre Salvi. Deze bespeurde het en zuchtte diep. 't Werd etenstijd.
De monnik-voorzegger verloor bij deze improvisatie de draad van den preek en sprong bij vergissing drie lange alinea's over. Padre Dámaso, die hijgend uitblies van zijn woeste vermaning, vervolgde daarna dus blindelings: "Wie van u, zondaren die mij aanhoort, zou de wonden willen likken van een armen in lompen gehulden bedelaar? Wie? Laat hem antwoorden en de hand opheffen? Niemand!
"Zou ik vandaag ook Padre Dámaso in zijn dorp kunnen vinden?" viel Linares in de rede, zich tot Padre Salvi wendend. "Men heeft me gezegd dat het hier dicht-bij was." "Hij is juist hier, en zal heel gauw komen," antwoordde de pastoor. "Wat doet me dat genoegen!
Deze verklaring van den ouden luitenant en de toon van zijn stem brachten een groote verrassing te weeg in 't gehoor dat hij had; men wist niet wat men daarop zeggen zou. Padre Salvi keek naar een anderen kant, wellicht om niet den somberen blik te zien, dien de oude man op hem richtte. Maria Clara liet de bloemen vallen, en bleef roerloos zitten.
Daar hinderen de kinderen, die ervan houden hardop te lezen, natuurlijk den 'padre'; die komt dan soms zenuwachtig beneden, vooral wanneer hij zijn buien heeft; dan beknort hij ze en scheldt mij soms uit. U begrijpt licht, dat men zoo niet kan onderwijzen of leeren. Een kind eerbiedigt zijn leermeester niet meer, zoodra het ziet dat hij beleedigd wordt, zonder dat hij zijn rechten kan doen gelden.
't Was Elias die ook de plechtigheid was komen bijwonen: door zijn salakot en zijn overige kleedij was hij schier onherkenbaar. Hij had zich 't beste plaatsje weten te verschaffen bijna vlak naast de draaispil, aan de rand van de uitgraving. Tegelijk met de muziek kwamen de alcalde, de leden van 't gemeentebestuur, de monniken behalve Padre Dámaso, en de Spaansche beambten.
Padre Dámaso schreed door de menigte, voorafgegaan door twee kosters en gevolgd door een anderen monnik, die een groot schrijfboek droeg. Hij verdween bij 't opgaan van het wenteltrapje, doch weldra vertoonde zich weder zijn rond hoofd, daarna zijn vette nek, onmiddellijk gevolgd door zijn lichaam. Vastberaden keek hij overal rond, nauw hoorbaar kuchend. Hij zag Ibarra.
Och, 't is duidelijk: sinds het Suez-kanaal geopend is, is er hier de klad in gekomen. In vroeger tijd, toen we de Kaap moesten omvaren, kwam er hier niet zooveel tuig, en gingen er ook niet zooveel naar Europa, om als tuig terug te komen!" "Maar Padre Dámaso!" "U weet heel goed, hoe de inlander is: als hij maar even wat gestudeerd heeft, hangt hij de geleerde uit.
"Meneer de alcalde is een ontzagwekkende opmerker!" riep Padre Sibyla op bijzonderen toon. "Dat ben ik zoo gewoon," stamelde de Franciskaan, "ik hou meer van luisteren dan van spreken." "Uw hoogeerwaarde is er altijd op uit, om te winnen en niet te verliezen!" zei de alférez schertsend.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek