Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Het was de charme, de teeder melancholieke charme, van het zwakke, dat geroepen wordt tot den plicht van het allerhoogste, de charme, die ons, op aarde, roert in een kind, dat een kroon draagt... En zeg me nu niet: die Eterno Padre van Carlo Dolci is geen God: ik zie dat wel en ik weet dat wel.
"Van welken kerel, mijnheer de pastoor?" riep de alférez uit, terwijl hij door het glas wijn heen, dat hij bezig was uit te drinken, den geestelijke aankeek. "Nou, van wien anders dan van den kerel, die eergisteren middag Padre Dámaso onderweg heeft afgeranseld!" "Heeft-ie Padre Dámaso afgeranseld?!" vroegen er verscheidenen. De coadjutor scheen in zijn schik.
"Zeg, Albino, je moet dezen keer maar geen lek-gaten ontdekken zooals in de bootjes, hoor," zeide Leon tot den oud-seminarist. "Wat? Wat is dat?" vroegen de oudere vrouwen. "De bangka's, dames, waren net zoo gaaf als dit bord," verklaarde Leon en wees op zijn bord. "Mijnheer de alférez, weet u al iets van den kerel die Padre Dámaso heeft mishandeld?" vroeg Padre Salvi.
Zoo groot was de faam, die er van Padre Dámaso uitging, dat de correspondent reeds van te voren aan den hoofdredakteur van het blad allerlei lof over hem schreef. Hij vergeleek hem bij Bossuet, en zeide dat zijn roem zelfs onder inlanders en Chineezen gevestigd was.
Of Padre Dámaso een preek instudeerde of niet, valt niet te zeggen, doch zeer gewichtige zaken moesten wel zijn aandacht in beslag nemen, want hij stak zijn hand niet eens uit voor Capitán Tiago, zoodat deze bijna een knieval moest doen om die te kussen. "Santiago!" was 't eerste wat hij zeide, "we moeten over heel belangrijke zaken spreken. Laten we naar je kantoor gaan."
Ibarra lieten de woorden en de toespelingen volmaakt koud: hij dacht aan een huisje op den top van een berg, en zag Maria Clara in een tuin. Dat beneden in 't dal de menschen met elkaar harrewarden, wat kon 't hem schelen! Padre Salvi had tweemaal het belletje laten luiden, doch dit was olie op 't vuur: Fray Dámaso was koppig en maakte zijn preek nog langer.
Ten slotte vroeg hij om zijn rijtuig en gaf hij order dat men hem zou brengen naar 't bosch met den geheimzinnigen boom, in welks nabijheid het buitenpartijtje gehouden werd. Daar aangekomen, zond Padre Salvi zijn rijtuig weg en liep alleen het bosch in.
Sire! antwoordde de Padre, wij moesten al zeer ondankbaar zijn, indien wij al deze belangrijke voorregten eenvoudig voor niets rekenden. En toch, ik moet het herhalen, onze zending is, wat haar hoofddoel aangaat, mislukt. Wél is u bekend, met wat schoone, heerlijke verwachtingen wij vóór eenigen tijd in Agra kwamen.
Maar ook zie ik, dat uit die bloem van blonde kleur en zachten glans, die Carlo zijn Eterno Padre noemde, geheel het karakter van den schilder trilt, ten minste zooals ik dat karakter zie... Want meer doen wij niet en wij bedriegen ons altijd...
"Dus uwe reverentie gelooft, dat de 'canon' of grondlasten?..." "Laten we toch niet meer over geld spreken!" viel de zieke met een zekeren afkeer in, "je zei zooeven, dat de luitenant beloofd had aan Padre Dámaso..."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek