Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juli 2025
Haar lieve man keek met roerende overeenstemming van gedachten naast en met haar in de diepte en toen zij samen waggelend weer hun stoelen bereikten, waren ze voor eenige oogenblikken opgelucht en werden 't dadelijk oneens over hun kinderen.
De Aprilzon viel verwarmend neer over de groene hellingen en de dichte heesters, waarvan de laatste blaadjes onder een pasgevallen regenbui juist uitgekomen waren. Hij zag met genoegen, hoe haar wangen weer kleur en haar oogen weer glans kregen. Het was of zij vrijer ademde en zich opgelucht voelde.
Toen zij hem bij het vuur had gezet, ging de goede, oude dame zelf ook zitten, en in haar groote vreugde, hem zooveel beter te zien, begon zij hevig te schreien. »Let er maar niet op, lieve jongen,« zeide de oude dame. »Ik huil alleen maar eens lekkertjes uit. Daar, 't is al over ook, en nu ben ik heerlijk opgelucht.« »U bent zoo goed voor me, juffrouw,« zei Oliver.
Het was een vreeselijk huishouden, dat de Zwarte Peter Carey zich zelf gemaakt had en wij voelden ons als 't ware opgelucht, toen wij weer buiten in de zon stonden en een pad dwars door het veld insloegen, dat door den dooden man zelf gemaakt was. Het huisje was zeer eenvoudig van hout opgetrokken met een dak van tengels; een raam was naast de deur en een aan de andere zijde.
Hans glimlachte, en streek met z'n hand door z'n donker haarbosje: "Natuurlijk gaat de studie me boven alles, juffrouw Gerzon, en bovendien zijn hier nog zooveel noten over, dat ik er me 'n heele middag mee bezig houden kan." "Nou, adieu dan, lui," zei Han opgelucht. "Dag meneer Leeden, ik heb 't erg prettig gevonden." Else lachte tegen Go een heel bizonder lachje, vond ze.
Hij had z'n enkel verzwikt, lei languit op den beganen grond van 't kerkhof. "God zij gedankt," zei Pieter Zwaluw, aanzienlijk opgelucht: "'r liggen 'r hier in minder goede conditie," en met 'n opgeruimdheid die 'm de pijn bijna deed vergeten, floot-ie omhoog om zijn vrouw en Amélie te waarschuwen dat-ie behouden gearriveerd was. Ze hoorden 'm niet. "Vrouw!
Mijn arme moeder heeft mij niet meer noodig, want zij is heengegaan. En de jongens hebben mij ook niet meer noodig; zij zijn in betrekking en kunnen voor zichzelf zorgen. NORA. Wat moet je je nu opgelucht voelen.... MEVR. LINDE. Och neen; alleen niet-te-zeggen leeg. Niemand meer om voor te leven. Daarom hield ik het daarginder in dien uithoek niet meer uit.
Ik schreide goed en diep uit, daar in de stilte en de eenzaamheid; en toen het eindelijk luwde was ik zachtjes opgelucht en voelde ik een soort weldadige matheid door mijn gansche lichaam soezen, terwijl mijn hongerige maag naar sterkend voedsel vroeg. Ach ja, ik was jong en vermoeid en ik had honger.
Toen alles zoo gewikt was en nagecijferd, had hij zijn gordel om het lijf gegespt, opgelucht klaar, en was weêr achterover wat gaan liggen, lekker op den grond als op een tapijt.... Parijs, Parijs, was het begonnen te gonzen in zijn hoofd. Vier jaar wel al geleden, in de maand Mei, voor de eerste maal op reis, was hij er geweest.
Niemand gaf antwoord. Ze liepen zwijgend en stroef tot bij de Poort, waar ze opgelucht stapten in de begraafniskoets die nu in draf reed den Zeeburgerweg. Het was een omnibus met twee houten banken en ramen beslagen met damp. De kist met dood-joggie lag onder zwart trijp aan hun voeten, hoofd-einde bloot van ongeschaafd hout, met zwakjes-glimmende schroeven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek