Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 oktober 2025
De legende beweert toch, dat zij nimmer eene landstreek bewonen, welker naam op een geldstuk voorkomt , omdat het geld de bron is van alle kwaad en de machtigste hefboom is, die den mensch in den afgrond zijner bedorven hartstochten drijft. Nu hadden die ooievaars de verdorvenheid, waarin de Djins leefden, opgemerkt.
Nu was er al eenigen tijd verloopen; en de jongen waren zoo groot geworden, dat zij rechtop in het nest konden staan en ver in de rondte kijken; en de vader der ooievaars kwam alle dagen met heerlijke kikvorschen, kleine slangen en alle ooievaarslekkernijen, die hij maar kon vinden. O, wat was dat aardig, als hij hun allerlei kunstjes voordeed.
Zij zeilden zoo lang, totdat er geen land meer te ontdekken was, en zij zagen een troep ooievaars; deze kwamen ook uit hun vaderland en wilden naar de warme landen toe; de eene ooievaar vloog altijd achter den anderen aan, en zij hadden al ver, heel ver gevlogen!
De jonge ooievaars dachten wel is waar, dat hij honderd jaren telde, want hij was immers veel grooter dan hun moeder en hun vader, en wat wisten zij er van, hoe oud kinderen en groote menschen konden zijn! Al hun wraak zou op dezen jongen neerkomen: hij was het eerst begonnen, en hij bleef maar volhouden.
Maar het luchtschip stevende voort, en gedurende ettelijke kilometers begeleidden haar geheele troepen ooievaars, francolynen en ibissen, allen steltvogels, die met het vaartuig in spoed poogden te wedijveren. Maar de snelheid van de Albatros was zoo groot, dat zij de luchtbewoners spoedig op aanmerkelijken afstand achtergelaten had.
«We zijn doodsbenauwd!» zeiden de jongen en trokken hun kopjes in het nest terug. Den volgenden dag, toen de kinderen weer aan het spelen waren en de ooievaars zagen, zongen zij hun lied: «Het eene wordt gehangen, Het andre wordt verschroeid.» «Zullen we dan toch opgehangen en verschroeid worden?» vroegen de jonge ooievaars. «Wel zeker niet!» zei hun moeder. «Je moet leeren vliegen.
Maar pas had de nachtuil den Kalif met zijn' grootvizier, die toch stilletjes zijn' meester nageloopen was, gezien, of het snikken en klagen hield op. Bevallig droogde hij met zijn bruin gevlekten vleugel de tranen, en tot verwondering van de beide ooievaars riep hij met eene vroolijke stem en met eene echte menschenstem in duidelijk verstaanbare woorden: "Welkom, weest welkom, o, ooievaars.
Zij speelden wolf en schaap, en soldaatje, dansten en zongen, en toen het donker begon te worden, nestelden zij zich allen rondom den professor op de sofa, terwijl hij allerliefste sprookjes vertelde van ooievaars op de schoorsteenen en van de kleine kobolds, die op de dwarrelende sneeuwvlokken rijden. Ik wou dat Amerikanen net zoo natuurlijk en eenvoudig waren als Duitschers!
Toen de Kalif een beetje van den schrik bekomen was en niet minder van zijne verwondering, boog hij den langen hals, maakte met zijne lange beenen eene sierlijke buiging en zei: "Lieve nachtuil, het komt mij voor, naar de woorden, die 'k van u gehoord heb, dat gij, evenals wij, een ongelukkig lot hebt. Maar ach, denk niet, dat wij ooievaars iets voor u kunnen doen.
Rondom het paard schitterend gekleede heeren en daarachter al het volk uit Bagdad, schreeuwende en jubelende: "Leve onze nieuwe Kalif! leve Mizra, de heerscher van Bagdad!" Toen de beide ooievaars dat hoorden, keken ze elkaar aan, en de Kalif-ooievaar zei: "Begrijp je nu, grootvizier, waarom ik betooverd ben! Neen? Dan zal ik het je zeggen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek