Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
Als zij zingt, zijn het altijd treurige liederen, en nu en dan heeft haar gezicht een uitdrukking, die ik niet begrijp. Dat is niets voor Bets, en het maakt mij ongerust." "Hebt u haar er naar gevraagd?" "Ik heb het een paar maal geprobeerd, maar zij ontweek mijn vragen, of keek zoo bedroefd, dat ik maar ophield.
Broeder Puccio geloofde, dat het vasten de reden was, dat zij niet kon slapen; daarom zeide hij goedgeloovig: Vrouw, ik heb het U wel gezegd, niet vasten; maar daar gij het toch hebt willen doen, denk daar dan niet aan, maar tracht rust te nemen. Gij geeft zulke schokken aan het bed, dat gij alles doet schudden. De donna antwoordde: Maak U niet ongerust; ik weet wel wat ik doe.
Iemand van hooge gestalte, in een lange jas, met de armen op de borst gekruist, en in de hand een zwaren stok, welks looden knop men zag, stond eenige schreden achter Jean Valjean, die over Marius was gebogen. 't Was, in de schaduw, iets als een verschijning. Een eenvoudig mensch zou, wegens de avondschemering, en een nadenkend mensch wegens den knuppel, ongerust zijn geweest.
"Pa, u maakt ons ongerust." zei Amélie, 'r kopje thee op 't schoteltje in schrik-botsing neerklikkend. "Ze dóén 't," zei pa. "Wat Piet?" "Ze vliegen in Amerika."
De gids liet haar een teug water met brandewijn drinken, maar de staat van bedwelming duurde nog geruimen tijd voort. Sir Francis Cromarty, die de werking der inademing van hennep kende, was volstrekt niet ongerust. Maar zoo al het herstel der jeugdige hindoesche den generaal niet bezorgd maakte, minder gerust was hij omtrent hare toekomst.
Soms, als zij eindelijk te voorschijn kwam, scheen hij met stomheid geslagen; dan zeide hij niets, maar zag haar met doffe oogen aan op een wijze, die haar ongerust maakte. Hij waagde het, wel is waar, nooit haar over liefde te spreken, maar zijn gezicht stond er naar alsof hij het doen wilde, wat bijna even erg was. Daar kwam nog bij, dat hij jaloersch was geworden.
Ik ben er zeker van dat het in de hart-ader schuilt, maar omtrent de klep zou ik uw oordeel zeer gaarne vernemen." Ik luisterde naar zijn hart, doch kon niets afwijkends opmerken, behalve dat hij zich in een angstigen toestand bevond, want hij rilde over zijn gansche lichaam. »Het schijnt normaal te wezen," zeide ik, »gij hebt geen reden u ongerust te maken."
Maar, wat haar verstand ook te berde bracht en hoe ongerijmd zij het zelf vond, zij huilde in haar verlatenheid en zij voelde zich verschrikkelijk alleen, nu ze hem niet meer zien en hooren kon. Zij dacht, dat hij nu eeuwig wech zoû blijven, en vooral het idee dat hij van een vrouw of meisje in het buitenland zoû gaan houden en hij haar ontrouw zoû worden, maakte haar doodelijk ongerust.
"Wat is er?" vroeg ze ongerust, toen hij op eens, half-verschrikt uit het portier keek. "Niks, niks." "D'r is iets!" "Wel nee." "Je verbergt iets, Jo." "Ach wel nee, wel nee." "Heb je... je moeder gezien?" "Nee kind, d'r is niks!" "Geef me je woord!" "Gekkinnetje... vertrouw je me al niet op den trouwdag?" "We zijn toch 't huis van je moeder voorbijgerejen?" "Ja." "Was 'r wat te zien?"
Zou het eenmaal de beminnelijke Lé-ou nog gegeven zijn door haar teederheid, haar zorg, haar opgewektheid, de booze geesten te bezweren die tegen hem losgelaten waren? Dit alles kwam hem in de gedachte, hij peinsde er over, en het maakte hem bezorgd en ongerust. En Wang!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek